Her şey boşlukta sanki…

Her şey askıda,

Her şey havada, bağlanmamış hiçbir yana…

Ve, hiçbir şeyin tadı yok sensiz buralarda…


Ne müziğin, ne de ona refakat eden ve içmeye doyamadığı çayın tadını alıyorum. Peş peşe yakıyorum kağıda sarılı tütünleri. İlk dumanı ciğerlerime hapsediyorum en büyüğünden. En koyusundan nikotinle kibritin barutu kavuruyor ciğerlerimi. Bir miktarını bırakıyorum rüzgâra ve yeniden çekiyorum. Boğazımla burnum arasında çık – gir’ler yaptırıyorum buz mavisi gecelerde buz mavisi dumanlara…

Sonra bir daha,

bir daha,

bir daha…

Sabaha kadar sürüyor Tek’likle yaşanan yolculuk…

Tek’lik, daha da bunaltınca ruhumu, dışarıya atıyorum bedenimi…

Evin, hislerimin Kâbe’si.

Tavaf ediyorum yedi kez…

Sonra, ağır aksak yürüyorum sokaklarında.

Belli belirsiz üşüyorum…

Kuşlar uyanınca uykudan, gerçekleri bırakıyor kanatlarından serin sabahlara…

- Yeni bir sabah, yeni bir umut, diyor yorgun bedenim.

Öyle ya, yeni bir sabah yeni bir umuda bırakıyor gecenin karanlığını. Yeni bir sabah her ne kadar yüzünden doğmasa da, gözlerin güneşi uyandırmasa da, seni koynuna alan yatağında uykunun sarhoş kollarındaki hülyalara bıraksa da yorgunluk seni ve aklında olmasa da belki Ben’li hiç bir duygu; Ben, sensiz olan her şeyi zihnimden kovalı çok oldu.

Gülüşleri senle geçecek zamanların raflarına koydum. Uykuyu azat edip uykusuzluk zırhımı giyindim.

Ve, sevinci geleceğin güne kadar hapsettim…

Asık bir surat ifadesi kaldı yüzümde.

Yalnızlığı koluma takarak yürümeye başladım. Günleri gece; geceleri gün edeli çok oldu senden habersiz…

Biliyor musun?

Hâla ölmeyen hayallerim var sana dair.

Hâla can çekişen umutlarım.

Ve hâla anlamlarını bilmediğim rüyalar görmekteyim uyur uyanık gecelerde…

- Ey Aşk, diyorum.

- Ey Aşk neredesin?

Yedi kez inip çıkamadım doruklarına belki, ama çok gece yedi kez tavaf ettim bedenini koruyan duvarları.

Gözlerini aldım Maltepe’deki denizlerden yakamozlar altında, teninin rengini Ağrı Dağının el değmemiş zirvesinden getirip sevdanın kapısından içeri salalı çok oldu. Yine senden habersiz, yine kimseye söyleyemeden…

- Ey Aşk, diyorum,

- Ey Aşk neredesin?

Sensizlik, kor bir ateş gibi yakıyor her yerimi. Sensizlik, meleklerin gözyaşı, şeytanın en mutlu hali sanki…

Sensizlik, aşk ateşine dökülen su,

Sensizlik, gelmeyen bahar, açmayan gül, gülmeyen bebek gibi,

Sensizlik, sığ sularda boğulmak…

Sensizlik, ölümün diğer adı,

Sensizlik, ruhumun azabı sanki…

Umudumu emziriyor kara geceler,

Bil ki;

Bekliyor,

Bekliyor,

Bekliyorum…