Gözlerimiz Aşkla Gülmeli

• 20 Haziran 2011 Pazartesi 08:35:26

Gözlerimiz Aşkla Gülmeli

Ne zaman kavuşuruz seninle hiç bilemiyorum sevgili? Belki tüm suallerin cevabı anlaşıldığı zaman, belki zamansızda bir şeylerin yapıldığı an, belki de sadece kader! Ama artık bu aşk bende soru işaretinin, ünlem ile arasındaki fark kadar muamma desem de inanma!

…istiyorum ki hiç kimseler duymasın feryadımı, öyle sere serpe olmamalı seninle hiçbir şey; olacaksa eğer yokluğunun kalbimde derin izler bırakan küçük çukurlarında gömülü ve hiç tükenmeyecek umutlar olmalı, umutlarımız bizi mutluluğa taşımalı. Sonrası hep iyilik, güzellik dercesine keyifli ve heyecanlı… Yani bizim sonumuz yine aşkla, yine bizle olmalı!

-gözlerimiz aşkla gülmeli…

…mesela yangınlarımız olmalı, neden yandığımızı bizden başkası bilmemeli ve yandıkça küllerimizden yeniden doğmayı da bilecek kadar özel olmalı. Yüreğimizden taşan sevgiye dair ne kadar duygu varsa, etrafımızı da güzelleştirmeli. Çünkü aşk dediğin sanıldığı gibi sadece iki kişiyi mutlu etmez. O öyle bir histir ki hiçbir kalbe sığmaz ve girdiği kalbide güzelleştirip, etrafına yaymasını da çok iyi becerir. Bizim sevgimiz de taşmalı, taşırmalıyız içimizdeki güzellikleri ve bizim farkımızda tüm insanlığa faydalı duygu taşmaları olmalı.

-sözlerimiz yangınlardan daha öte olmalı… Daha da yakmalı içimizi.

…birbirimiz için yaşamak zor olmasa gerek. Sen, beni-benden alacak kadar; ben, sende kendimi unutacak kadar olmalıyım işte! Ve sustursalar bizi, bak işte asıl o zaman yaşamalıyız bu aşkı. Hani gözlerimizi deşseler, birbirimizi düşünmediğimiz an kadar ızdırap vermemeli. Dünyamı karartsalar ne olur, yüreğimde senin hayalin dans etmediği sürece…

Ben, bazen soruyorum kendime “bana senden öte ne var bu dünyada?” diye… Bana senden öte ancak “o” var sadece. Ki o olmasaydı, ona inancım-güvenim olmasaydı-sen hiç bu kadar özel olur muydun içimde. Ve seni ne zaman düşünsem şükürlerimin en güzel yanı oluyorsun. Yani sevgilim sen benim bu dünyadaki ibadetimsin artık! Her sonun yolu ona çıkar ya ki yolun sonuna kadar, sonsuz mabede kadar Mevla’m ayırmasın bizi aşkın kollarından…

Yani öyle, “biz” olmalı aşkımız ve gülecekse eğer gözlerimiz bu yine aşkla olmalı…

Emre onbey (sizden biri/belki sen)