ŞAİR KIZDAN BABASINA

• 19 Haziran 2011 Pazar 15:01:03

Zamanın kollarında büyüttün
En büyük özlemini
Neşemi neşenle,
Su fıskiyesi gibi savurdun
Her yere.
İlk emeklemelerim…
İlk kelimelerim…
Ve ilk “baba” söyleyişim…
Ne benzersizdi sende.

Arkamıza bakmadan
Bir kez dahi başımızı çevirmeden
Ne hızlı çıkmışız o basamakları
Be babam…
Şimdi döndüğümde arkamı
Ne kadar güzel şeyler
Ve maziler atmışız arkaya…
Kardeşimle çocukluğumuz,
Senin, annemle taze yüzleriniz…
Nasılda büyük sabırla
Büyütmüşsün sen fideleri öyle.

Babalık duygunun en yoğun
En eşsiz mutluluğuyla
Bezili tebessümlerin

Şair kız sana harflerle
Dizeler dökmek isterde…
Dökemez işte.
Yazamaz.
Tükeniverir tükenmeyen kalemi
Hem, ne kadar yazabilirim ki
Senin merhametini.
Bütün tükenmeyenleri tüketsem
Tüm matbaa kapansa yeter mi?

Kimse senin gösterdiğin merhameti
Gösteremez değil mi baba?
Kimseler düşünemez,
Hiç kimse değer verip
Sevemez annemden sonra
Senin sevdiğin kadar…

Çocukluğumu çığlık çığlığa
Arkamda bırakırken…
Kendimi savundum zamana
Takvimde kaç yıl geriye gitsem de
Gelmiyor gidenler.
Ve kalkan tutarken zamana
Büyüdüm inadına.
Şimdi alnım ak.
Karşındayım babam.
Olgunlaşmış beynimle
Anlamlı bakışlarım karşında

Senin ürünüm ben.
Özenerek büyüttüğün
Ağacın meyvelenmemiş yüzüyüm.
Senin elinden yontulmuşum
En güzel sergilere koyulmuşum.
Hışımla yüzerken ben zamanda
Sakinliği yedirdin baba.
Bu sinerjin bana…
Hayat verdi baba.
Cesaret oldu körpe bedenime.
Güven oldu
Güvensiz benliğime.

Hiç silinmese yüzün karşımda
Gitmesen hiç.
Gitme.
Ya da giderken elimi hiç
Bırakma.
Benliğim yok olur yel savaşında.
Sen daima özleminin hayatında
İlk adam olarak kalacaksın BABA

Özlem Şahin