Beklentisiz Beklentilere . . .

• 18 Haziran 2011 Cumartesi 19:00:48

Gök gürültülü sağanak yağışlı bir ömrün ortasındayım, soğuk hava esintili ölümcül serzenişler hakim yüreğimde...
Bir türlü kendime kabullendiremediğim, kabullendirmek istediğim ama anlatmak istemediğim, anlatamadığım ama anlaşılmasını istediğim, anlaşılmak istemediğim bir ruh halindeyim...
Genelde Sevilir ve karşı tarafında sevmesi için Sol tarafına dinlenmeye bırakılır beklentiler.
Bunu ilk kendi yüreğine kabullendirir maşuk, sonra aşığında kabullenmesi beklenir, beklenir, beklenir...

Sevenler, sevdiklerinden hiçbir zaman çok fazla şey istememiştir, sadece O’nun ne kadar sevebileceğini görmelerini ve aynı sevgiyi yansıtabilmelerini isterler...
ama kural aynıdır her zaman...
en çok seven, en çok yitirir yüreğindekileri...kaybetmekten korkarlar ,buraya kadarmış denmesinden korkarlar, O’nun sevdiği gibi sevilmemekten korkarlar.Sevmek tek taraflı olmaz,herşeyini ortaya atmak gerekir bu cenk meydanında.İki tarafta yüreklerindekini ortaya döküp karşılaştırmalıdır yüreklerindeki olumsuz düşmanlarını...
Ne yaşanacaksa beraber yaşanması gerekir…

Ama istediklerimizin eksikliği ve yaşamak istediklerimizin yerini hayal kırıklığına uğrattığı bir dönemin tam ortasına bağdaş kurar seven kişi , kapatır gözlerini ve sadece ölümser Geleceğini...geleceğini...
Aslında hep aynı şeyler istenir değilmi?
Fakat ne anlatabilirsiniz nede anlaşılabilirsiniz...
istenenler farklılıktır her zaman, hiç bir şeye benzemeyen…
Bu kaybedişlerim hiçbir şeyin karşılığını beklemediğimdendir dersiniz,kendi kendinizi kandırırsınız,yüreğinize söylediğiniz ilk yalanlar değildir bunlar.
Aslında anlamak ve anlaşılmaktır tek eksiğimiz.
Güneş nasıl hep aynı yerden doğup batıyorsa. Bu kural nasıl değişmiyorsa kaybedilenlerde geri gelmeyecektir, getirilemeyecektir.Bize düşende geçmişimizdeki yanlışlarımızı,hatalarımızı yeni umutlara ve yeni beklentilere bağlayıp sadece geleceğe bakmaktır…

Gökhan Yalçın