ceylanım,

• 16 Haziran 2011 Perşembe 19:32:28

Ben, seni sevmekten, seninle bir ömür geçirmekten hiç vazgeçmedim ki. Ben hep savaşmaktan yanaydım aşkımız için, bunu defalarca haykırdım sana. Ne olur yanlış anlama, seni suçlamıyorum, sen hiç mücadele etmedin demiyorum. Sende en az benim kadar mücadele vermişsindir, ama tek fark ben pes etmedim, ben yılmadım, usanmadım savaşmaktan, ta ki sen pes edene kadar... Sen bu ilişkiyi noktaladıktan sonra, benim savaşma amacım kalmadı ki bitanem. Ne için, neyin uğruna...

Sana haksızlık edemem, seni asla suçlayamam ve yargılayamam. Bir yanda sevdiğin, bir yanda ailen, kaldın ikisinin arasında, çaresiz ve umarsızca. Ailenin sana göstermediği hoşgörü ve anlayışı bende göstermeseydim eğer, sen iki arada bir derede kahrolacaktın. Ben seni anlamalıydım, yüreğime taş basıp, sana aldığın bu kararda sonuna kadar destek olmalıydım, ve öyle yaptım sevdiğim...

Yüreğim kanasada, yüreğim parçalansada ben her zaman sana destek olmak zorundayım. Sen her şeyin en güzelini hakediyorsun. Sen bir yuva kurup, annelik mutluluğunu tatmalısın. Ben seni, senin mutluluğun için, senden vazgeçecek kadar çok seviyorum inan...

Şu an yüreğinde başka bir sevgi, şu an gözlerinde başka bir çift göz var, yuva kurmak, anne olmak adına. Bu acı nasıl bir şey biliyormusun, bunu anlatmaya kelimeler yetmez, sözcükler isyan eder... Artık o gözlerde başka hayaller var, artık hayallerde başka biri. Gözlerimde kaybolan bakışların artık başka derinliklerde, ellerimde ısınan avuçların artık başka ellerde, saçlarının kokusu artık bir başkasının başını döndürüyor, sözlerin artık bir başkasını büyülüyor. Sabahları artık günaydın diyen başka bir ses, geleri iyi geceler dileyen. O incecik narin parmakların artık başka numaraları tuşluyor, başka gönüllere mesaj olup akıyor. Artık resimlerinde yanında ben değil, artık kulaklarında benim sesim değil, artık hayallerinde benim görüntüm değil... Sen artık benim değilsin...

Mutlu ol ey sevgili, mutlu ol ki, bir hiç uğruna yakmamış olalım aşkımızı, mutlu ol ki senin mutluluğunla avunayım, mutlu ol ki yüreğimden süzülen her damla kan heba olmasın, mutlu ol ki bende mutlu olayım...

Çok isterdim seninle yaşamak, seninle yaşlanmak. Seninle aynı yastığa bir ömür baş koymak. Ama olmadı, bizim mutluluğumuza engel olanlar, biliyorum ki mutluluğu haketmiyorlar, ve eminim ki asla mutlu olamayacaklar...

Ben hala seni ilk günkü heyacanla seviyorum ve sevmekten vazgeçmeyeceğim. Dularım her daim senin için, yakarışlarım hep mutluluğun için. Benim için mutluluk artık senin mutluluğunu seyretmek, yüzündeki tebessümleri izlemek, yuvanın sıcaklığında, annelik onurunun hazzıyla yaşadığın mutlulukla seninle birlikte hayata bağlanmak...

Sakın vazgeçme sevdiğim, bu defa pes etme. Sarıl sıkıca sevgine, yaşa hayal ettiğin mutluluğu, yaşat ailene de... Ailenin benden ağır basmasını asla yadırgamıyorum. Elbette onlar anne, baba, kardeş. Yerlerini kimse dolduramaz. Sen onlar için aşkından vazgeçtin, bense senin mutluluğun için senden. Ama senden vazgeçmiş olmam, aşkından vazgeçmemi gerektirmiyor. Senin mutluluğa doğru attığın her adımda ben sana daha güçlü bağlanacak, ben seni her gün bir öncekinden daha fazla seveceğim...

Yinede şunu bil ve lütfen aklından çıkarma sevdiğim. Ve sakın yanlış anlama böyle bir beklenti içinde olamam asla. Ama insanız hepimiz, bizi nelerin beklediğini bilemeyiz. Olmaması için tüm dualarım, ama olurda bir gün bana ihtiyaç duyarsan, ben hala ilk günkü heyacanla, başını kaldırdığın yerde sana gülümsüyor olacağım, eğer son nefesimi vermediysem...

Seni çok seviyorum ceylanım...