Her gelen yüreğimi talan etmeye çalıştı,
Her giden benden bir şeyler alıp gitti.
Giden’in arkasında bıraktığı izler hayatımda hiç geçmeyen yaralarım oldu.
Gelen hep gittiğiyle kaldı..
Ben ise inandığımla.

İnançsız olmayı o kadar isterdim ki.. İnanmamayı.
Akşam olduğunda kapımın zilinin çalınması kadar umutluydu hayat. Kimin geleceği, nerden geleceği belli belirsiz… Gelmen belli belirsiz oldu.. Varlığın da öyle. Ne vardın, ne de yoktun. ..
Sen gittin!
Peki gelen Kim’di? Ben mi?
Her gelen bir şeyler götürürken Ben’den.. Ben biraz daha çıkıyordum Kendim olmaktan.. Birisi de beni kendi halime bırakmadı. Ne vardı değişecek? Kim değişiyordu benden başka?

Sen..
Yere göğe sığdıramadığım Sen.. Yüreğime mi sığacaktın? Beni bildiğini zanneden birine kendimi mi anlatacaktım?
Sen gittin..
Yine kırılmalar kendime.. Sana kırıklarım var yüreğimde biriktirdiğim.. Kalbime batan, her nefes alışımda… Sana en aşık olduğum isimleri takmıştım oysa… Sana her şekilde seslenmek, Sen de Ses olmak istiyordum.. Ses’in olmak!.. Olamadım.. Kendi Sesimde çıkmaz oldu şimdi..
Sonra da Hiç oldum… Sadece Hiç… Sıradanlaşan herkeste ben hiç olmayı tercih ettim.. Sıradanlaşan Sen de.. Hiç’leştim..
Anlamadın… Kendimi anlatmayı beceremedim.. Sen de dinlemeyi, Sağır oldun bana, duymadın.. Kör oldun bana; Görmedin.. Şimdi de gerçekten Yok oldum.. Bulamazsın artık beni.. Bulamadığında kayboldum…
Ben Seni Göklere çıkarırken, Sen üzerime basıp da mı yükseldin?
Esirgediğin Sevdâ’nda hep ben Esir kaldım…
Keşke gitseydin gerçekten.. Keşke gerçekten yok olabilseydin.. Bu gidip, gelmeler canıma yetiyor.. Buz kesen yüreğimi avuçlarına vermiştim ben, biraz ısınsın diye, Yak dememiştim.. Erit istememiştim.. Erittin, yok ettin şimdi.. Yürek/Sizim işte.. Kimseye inanacak bir yüreğim yok artık..
Sadece bir Ruh var ben de.. Benden ötede.. Bir Ruh var Bende, Bedenden ayrı.. Onu da hoyratça esen bir Rîh alıp gitse… Yok olsa, kuş tüyü gibi.. Bu Beden bu Ruh’a ağır geliyor …
Aşk’tı boyumu aşan, beni benden alan.. Aşk’tı boyumdan büyük işlere kalkıştıran.. Başımı çevirsem sağa-sola, yalnızlık üşüşüyor.. Hadi şimdi hiçbir şey olmamış gibi Yaşa Sen de.. Sonra Diril.. Sonra öl.. Sonra yine diril.. Yap-boz ol.. Hep yap.. Bozma.. Büzülen Bendim.. Ezilen bendim.. Giden Sen.. Yiten ben…


Nevin Akbulut
(Benim Yokluğum, Rüzgar’ın Varlığı Artık.. Hep Üşüyeceksin.. )

OnAltı-Haziran-İkiBinOnBir-17:30