benden ayakkabıcı olunca

• 16 Haziran 2011 Perşembe 15:20:17

sevgili arkadaşlarım size esnaflık anılarımı yazayım

tabi yazarken sizi sıkmamak için kısa kesecem
emekli olduktan sonra oğlanla birlikte tesisatcı dükanı açtık
sonra işleri yapmaya başladık fakat işi yapıyoz ama para isteyemiyoruz
neyse üc dört ay böyle gecti meyer biz semtte tesisatcı yok sanarken meyer kave
dolu tesisatcıylaymış vergi vermemek icin dükan acmıyorlarmış tabi biz işleri yapınca bide para isteyemeyince bütün müşteriler bize gelmeye başladı ki bunlar şikayete başladılar sonra bir sıvacı bana anlattı olup biteni bende oğlana dedimki biz bu işi bırakalım taşındık başka dükana derken
bacanak ayakkabı var dedi cok ca bacnak bu işi yap dedi bende ailemle konuşup ayakkabı ya cevirdik dükanı tabi ayakkabı buya alıyoz bir takım satıyoz iki çift yine alıyoz saytıyoz derken üçyüz cift oldu üçbin cift olldu derken biryıl gecti oğlan asker oldu kaldım yalınız kıza dedim gel yanımda dur olmaz baba benim işim var hanıma dedim yok ben korkarım anama dedim yok ben üşüyom dediler mahana mahana üstüne ne yapayım tabi ben esnaflığa devam ediyom hiper tansiyonum var bide depresyon gecirmişim alıyom ilacları uykum geliyor
kapatıyom dükanı
kapı calınıyor müşteri acıyom satıyom tekrar uykuya dalıyom tabi o esnada dükan allaha emanet
bazen kapı acık bazen kapalı derken bakıyom kız gelmiş baba ayakkabı terlikler calınmış nasıl anladın kızım diyom calan beceriksiz tekeş calmış bari işine yarasa derken ertesi gün geliyor amca şunlar alabilirmiyim diyor anlıyom ki eşlerini istiyor bende veriyom sesimi bile cıkarnıyom mahcup olmasın fakat istese yene parası olmayanların istemesi halinde geri cevirmeyeceğimi bütün mahalle biliyor o belliki mahalleden değil
neyse birazda o mahalleyi anlatayım sabah dükkanı acıyom biri geliyor komşu buyur hastaneye gidecem param yok yarın vereyi diyor 20 tl. cıkarıp veriyom o yarın hiç gelmiyor iki kişi alışmış geliyo kalp hastasıyım ilac alacam param yok diyor veriyom
yani velhasılı kelem dükan hic isteyen eksikolmuyor birde öğrendimki bunlar şebeke gibi devamlı topluyorlarmış bende vermemeye başladım ama birtarafımda kan ağlıyor acep gercekihtiyac sahibi gelirsede vermesem diye içim içimi yiyor
neyse baktım olmuyor dükkanda beni iyce sıkmaya başladı cağırdım komşuları neye ihtiyacınız varsa alın dedim akrabalara eşe dosta hediyeler verdim geri kalan münübüse doldurup bağışlayacak yer aradım bulamadım bir ayakkabıcıya ciftini beş liradan verdim oda parasını hemen verecem dedi ama bir senede haftada elli lira olarak ödedi buda dürüst esnafımızya
neyse ben dükanı kapattım esnaflığıda bitirdim başınızı ağırttım benden esnaf olmayacağını anladım cünkü ben insanlardan birşey istemesini bilmiyordum cünkü otuz sene devlete hizmet etmiştim devlette bana maaş ödemişti hiç kimseden birşey istememiştim
neyse anlattığım başınızı ağırtmıştır ama şu gercekki bilmediğin işe bulaşma yanlı hiç birşey olmaz okuduğunuz için teşekkür ederim saygılar selamlarım, sunarım