kor gibi kızgınlığım var sana, su gibi merhametim birde...seni tanıdığım günden bu yana konuştum durdum seninle...kah dinledin, kah kulaklarını söktün yerinden, sesimi gömmek için kirli bir toprağa...

ki...dinlerken dilenci gibi eğildin suskun ama yalvaran lisanla, istemeye devam ettin...hep istedin...

hani doymaz derler ya senin için...açtın, hep aç...doymadın ki bir gün bile, gözünü toprak doyursun diyeyim...

bazen tuttun elimden, sıcaktan bunalmış yaz günlerinde koca bir denizin sahiline götürdün yanmış bedenimi...dur dedim dur...

ben yüzme bilmem ki
sen yüzme bilmezsin ki...

elin elimde öylece kaldık dalgaların dibinde...ayağım ıslandı, ayağın ıslandı...serinlik ne hoşmuş yanana, yanmıştık...

adına nefs demişler
içime gömmüşler
kötü müsün gerçekten denildiği kadar
azgın mısın
doymaz mısın
sever mi insan düşmanını
ben seviyorum seni
çünki sen bensin
ben sen...