Ege’nin güzel ve şirin bir ilçesinde geçti çocukluğum.
Şimdi gözlerimi kapatıp o günleri anımsadığımda bazı tat ve kokuların hala çok canlı olduğunu hissediyorum. Bunlardan biri de Fesleğen kokusudur. Şu yemyeşil çıtır çıtır yapraklarıyla büyüleyici kokusu olan nadide çiçektir.

Ege’nin simgesi gibidir benim için, o kadar şehir gezmeme rağmen hiçbir şehirde hemen hemen hiç görmedim. Görmüş olduklarımda ya tesadüfen çıkmış ya da küçük bir saksıda susuzluğa ve ilgisizliğe terk edilmişti. Oysa Ege’de özel bir itina gösterilir Fesleğene, yaz gelince beyaz badanalı bahçe duvarlarında veya pencere kenarlarında sıra sıra dizilmiş Fesleğen saksıları ait olduğu eve o eşsiz kokusunu hediye eder.

Kendi dilince bir teşekkür gibidir. Yanından gelip geçerken elinizi o narin yapraklarında gezdirip içinize çektiğinizde aldığınız haz tarifi imkânsızdır. Ve bir mevsim boyunca her defasında hiç usanmadan, incinmeden, kıskanmadan ellerinize bırakır kokusunu. Bir daha, bir daha, bir daha siz dokundukça çoğalıyor sanki…

O yıllara ait birde deniz kokusu hala çok canlıdır belleğimde… Şimdi birilerinin işte bildiğimiz deniz ve kokusu dediğinizi duyar gibiyim. Hayır yanılıyorsunuz! Evet deniz bildiğimiz deniz ama kokusu bildiğiniz koku değil. Eğer o kokuyu bir kez ciğerlerinize çekmiş olsaydınız ne demek istediğimi daha iyi anlayacaktınız. Ancak bu kadar şanslı olmadığınız için üzgünüm…
Belki de deniz kokusunu bu kadar eşsiz kılan Fesleğen kokusuyla oluşturdukları ahenkti…

Yaz gelince sahilde tatlı bir telaş başlardı… O zamanlar lüks cafeler, restorantlar yoktu. Daha mütevazı daha şirin çardak denilen küçük eğreti yapılar onarılırdı. Onarılamayacak olanlar bir veya iki gün gibi çok kısa bir sürede yeniden yapılırdı. Nasıl bu kadar kısa sürede diyorsunuz. Çünkü yapı malzemesi genellikle birkaç ağaç direk ve saz dediğimiz bir bitkiden üzeri örtülerek oluşurdu. İçinde bir kenarında kahveci ocağı bir buzdolabı birkaç tahta masa vee tabii ki tv ve video…
Hepsi bu… Çardakların kurulması etrafına sıra sıra çiçeklerin dikilmesiyle tamamlanmış olurdu.

Ve Fesleğenler asla unutulmazdı. Sıcaklığın en yoğun olduğu saatlerde tuz, yosun ve deniz kokusu Fesleğen kokularına karışır adeta kendinizden geçerdiniz. Güneşin kavuşumuna yakın çıkan serinlikle de yeniden canlanırsınız. Ben Ege insanın neşeli ve mütevazı insanlar olmasıyla bir ilişkisi olduğunu düşünürüm nedense.

Şehrimden ayrılalı uzun yıllar oldu birçok şey değişti unutuldu. Fesleğenler hariç… Yıllardır baharın gelmesi ile balkonumu bu nadide çiçekle süslerim. Gelip geçtikçe yapraklarına elimi değdirip içime çekerim ellerim fesleğen kokar, ellerim şehrim ve çocukluğum kokar…

Sadberk