25
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2390
Okunma

Kadın, üşüyen yanlarını hüzünle yamalayan ay damlası...
Kadın, anaç yanaklarında ardışık düşler besleyen adım...
Kadın, erkeğin zirvesine yüreğindeki kardelenleri eken tohum...
Kadın, ninnisini sadece kendisine fısıldayan öksüz insan belki de...
Kadın, erkeğini tamamlayan cennet kokusuna eş hazine sandığıdır…
Kadın, erkeğin olduğu yerde diğer yarımdır dedirten tamamlayıcıdır...
Kadın, hadi diyen yaşamın kollarına haylaz gülüşü ile sığınan bir garip çığlık...
Kadın, adam gibi adam olanın yüreğine hiç hesapsız yaslanıp uyuyan çocuk!...
Kadın, azalışını seyredenlerin aynasında çoğalarak yanan kardelen nefesidir…
Kadın, susuşundaki devinimi bakışındaki kalabalığa yükleyen evrensel köprü...
Kadın, güneşin saçlarını mehtabın hüznüne beşik kertmesi yapan gönüllü elçi...
Kadın, köyünü kendi ıssızlığında koskocaman bir ülkeye çevirebilen us yağmuru...
Kadın, ellerindeki dünyanın hiç bir yerine sığamayan zarar ya da yarar toplamıdır ...
Kadın, duruşunun duruluğundaki bakirliğe adımlarının zenginliğini veren büyüdür...
Kadın, avuçlarındaki kavgayı yüreğindeki yaşama ekebilecek kadar güçlü anayol!...
Kadın, ruhuna yaşamın nefesini sürerken teninde yeri gelince ölebilecek destan demidir...
Kadın, yaradılışının mükemmeliyetini yüreğine, duygusuna, bedenine yansıtabilen mucizedir...
Kadın, babacığını özlese de yüreğindeki bohçaya gözyaşlarını göme göme yaşamı soluyan dağdır...
Kadın, erkeğinin avuçlarındaki teri çocuklarının gamzelerinde yağmur bereketi yapabilen mucize...
Kadın, ruhunu ve bedenini paylaştığı adamın kıyılarındayken, dünyayı duvağında büyüten atlasın gelinidir...
Kadın, kınında saklanıp zamansız atılan kılıçları yese de sesini çıkarmadan kendini onaran muhteşemliktir...
Kadın, hem tarla da çalışıp hem yavrularına bakıp hem de kocasının ruhunda yaşamı soluyan fedakâr yağmurdur...
Kadın, depremler çevirse de enkaza düşlerini, yaşamın salıncağında çocukca gamzelerini ninnisinde sallayan dengedir…
Kadın, önce İ N S A N D I R ...
Mehtap Altan..
12.06.2011