Her yönüyle harika bir anlatımdı.
Yürekten kutlarım.
Selam ve sevgimle.

Toprak” adı iki şey anımsatırdı ona: biri vatan, biri de mezar… Birader Cuma gözünü vatana verdi, oğlunu vatana verdi, ömrünü vatana verdi de, hiçbir şey istemedi vatandan… Ömrünce ne kadı gördü, ne de kaymakam... bunlar ne işine yarardı ki onun?...

Birader Cuma öldü ama, son nefesinde mırıldandığı son türküsü kaldı kulaklarda:

“Tez gel ağam tez gel dayanamıyom,
Uyku gaflet basmış uyanamıyom,
Ağam öldüğüne inanamıyom!”

Ben, Anadolu’yu Birader Cuma’nın şarapnel artığı gözünde gördüm...

Okurken gerçekten çok duygulandım yazan kalem daim olsun çok teşekkürler

Toprağa düşüldüğünde bir tek kişiye bile olsa andırabilmek kendimizi.
Belki de bireysel yaşam manzumesinin en temel öğesi de bu.
Yaşanmışlık içinde yerküreye bir çentik attı, diyebilmek gidenin ardından. Ki en azından size dedirtebilmiş ve yazgaca alıp paylaşmışsınız. Ne mutlu kaleme alınacak öyküler bırakabilmek ardımızda.
Dostluğunuza ve bilincinize sağlık...

Kolay alınmadı bu vatan...

Üstelik bir beklentisi de yoktu insanların vatandan...

Hüzünlendirdi yazınız ama güzeldi.
Kutladım, saygımla...

Her açıdan mükemmel bir yazı...İyi ki güne düşmüşte okuma şansım oldu...Onca yazı içinde gözden kaçanlar çok oluyor...

Kutlarım değerli hemşerimin saygıdeğer kalemini...

Beğeniyle okuduğum bir yazıydı güne gelmesi iyi oldu, böylelikle birçok kişi okuma şansına kavuşacak.

Tekrar tebrik ederim.

Doğan Bey, yazınızı okurken olayları ve Cuma'yı gözümde çok net canlandırdım. Yazı teknik olarak da eğer kurgu ise kurgu olarak da çok güzel. Beğendim ve tam puan verdim.

Tebrik ederim..........saygımla.