Sevgi başucumuzda...
Kendi yaraları, kendi yoklukları yüzünden, sağlıklı ve donanımlı kimliklere mesafeli yaklaşır çoğu zaman kişi. Sırf bu yüzden ne aşklar yaşanmadan bitmiş, ne dostluklar kaybedilmiş, ne yaşamlar heba edilmiştir. Oysa ölüm ensemizdeyken sevgi gözümüzün önündedir. Saygı, sevgi, hoşgörü bir güleryüze hizmet edecekken, kişi kendi küskünlüğünün kölesi olur.
Sevgi başucumuzda... Yazısına Yorum Yap
"Sevgi başucumuzda..." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.