Ooo hayırlı işler, araya bilgisayar reklamı da almışız :- )

Mutlaka bilirsiniz; Nasrettin Hocanın meşhur lafıdır “damdan düşenin halinden damdan düşen anlarmış” diye.
“Çıkan dumanı da mangal sefasından sanıyormuş millet” sitemi ile serzenişte bulunduğunuz, o millet henüz damdan düşmediğinden öyle sanıyordur, ne olur yanlış anlamayınız.

İnsan; gün geliyor öyle veya böyle dama çıkması icap ediyor, kâh kiremit aktarmağa, kâh anten düzeltmeye. Şey! Benim yükseklik korkum vardı ama. I ıh yemediler, tecrübe ile sabit, ne bir iltimas ne de bir torpil. Ne diyelim Allah beterinden korusun

Bilmem ilaç olur mu acep?
Saygılar, selamlar

Dostun gönül okşayan sözü, bazen en yakınının dertleşmesinden iyi gelir insana.
Benim de sesini duyduğumda içimde güller açan bir can dostum var.Onunla konuşmak gerçekten dediğiniz gibi hep iyi gelir bana, ilaç niyetine.
Selam ve sevgiler ...

Ne güzel bir dostluk yazısı ve bu ne güzel bir dost bağı, kutlarım sizi hepinizi...
Sabah,sabah iyi geldi, abartsız gözlerim yaşardı vallah :)

Sevgili Asran, diyecek söz bırakmadığını bilerek yazdığını hissettim...Tanımasam bilmesemde sende yüreğime ben bilmeden dost olmuşsun bile...Yüreğinden akan bu sevgi seline karışmak güzeldi...

Sevgili Aynur her kelimene katılıyorum ama Asran kadar yazmam mümkün değil, benim i birden bire gelen bir duyguydu kaleme aldım o kadar...

Teşekkürler zaman ayırıp okudunuz ve kattınız sizde içinizdekileri...

Hakikaten ilaç niyetine iyi geldi...

(( SNKY )) tarafından 6/6/2011 10:25:42 PM zamanında düzenlenmiştir.

Yazdıklarının her kelimesine imzamı atabilecek kadar bendendi duygular. Sanal diyoruz ya hani...Hani bazen akıl veriyoruz bizden toylara, güvenme kimseye diye. Aptallık görmediğin bilmediğin tanımadığın birileri için sevinmek, dua etmek ya da üzülmek diye...Öyle değil işte. Gönülden gönüle görünmez köprüler kuramaz mı arşı direksiz sabitleyen Mevlam?

Başka alemleri bilmem. Site site gezmişliğim yoktur. Ama burası sahtekarlardan ziyade gerçek kişiliklerin tutunAbildiği bir dal. Dilerim hep de öyle kalır.

İlaç niyetine, çok dostların ve yazıların olsun inşallah...

Sevgiler.

Selam, 6 Haziran 2011, Ankara


Kaleminin cızırtısını bile özlediğim hiç aklına gelmiyor mu diye düşünüyordum bende.

Ne kadar uzaktasın hiç düşünmedim bile. Gülümseyen yüzündeki yakınlık tüm uzakları daha ilk anda silip atmıştı zira. Arada düştüğün notlara gelişimin ilk sebebiydi fotoğrafların. Yüzünde saklanamayan ve sığmayan kocaman bir öykü vardı işte.

"Haydi kalkın konaklara gidelim" deyip yol aldığın küçük kasabalara düşen izlerinin bile gelişinle ne çok mutlu olduğunu hesap etmeye kalksam da çıkamadım bu hesabın içinden doğrusu.

Biliyorum bu mektubun bir sahibi mutlaka var. Umarım o da iyi biliyordur şu satırların aralarında saklanmayan korkusuz ve samimi muhabbetini. Her cümlenin içinde böylesi bir dostlukla yağarken sen kim talip olmaz sana da bir mektup yazmaya. Muhatabı olmasam bile kim bilir kaçıncı dönencenin sarhoşluğunda yazma isteğimi mazur gör yine de.

Yüzünün gülüşüne meftun tüm sevgiler yoluna aksın dilerim, ilaç niyetine.


Sevgimle...