Hep çocuk kalsak

• 1 Haziran 2011 Çarşamba 12:21:27

Hep çocuk kalabilse insan.Yalansız riyasız bir hayatın devamını getirebilse.
Masum bakışlarındaki anlamları çıkarsız görebilsek.
Bir yanımız ince ince üşürken, ana kucağında gibi sarılsak düşlerimize.
Hayatımız hep pembe olsa.Kuşlar susmasa cıvıl cıvıl olsa.Şen şakrak kahkahalar arasında bulabilsek sevinçlerimizi.

Ağlamanın, ne demek olduğunu bilmeden büyüsek.
Uçurtmalar uçursak.Gökleri renklere boyasak.En çokta pembe olsa.Düş olmasa yaşatsak ömür boyunca.Sonra koşsak .Sonra en tepelere çıksak.YorulsaK ama yine de koşsak.Sonra bir taşın üzerinde oturup eğleşsek yada uzansak alabildiğine yeşilin toprak kokusunun bağlarına.

Çıksak ağaçlara.Daha olmamış ham meyvaların az evvel yağmurda ıslanmış olmasına aldırmadan içsek özündeki suyu.

Salıncaklar kursak sonra .En yukarıya hızlı ittirilsek hayatın.Yıldızlardan renklerimizi alsak güpegündüz.Ben pembeyi alsam.Düş bozumu mevsimlerimde yedekte kalsın diye.Acılarım olduğunda hemen toz halini aldırsam.Yaş dediklerini akıtmasam gözümden.

Koşsak ,koşsak .Hür olsak ,özgür yaşasak.Tüm yolları aşrınlasak.Tüm papatyaları kucaklasak.Tüm karıncaların yuvasında yaramaz çocuklar gelip bozmasın diye nöbet tutsak.

Sonra gölün yanına gitsek.Atsak yalancı oltalarımızı.Renk renk balıklar,bebekler,toplar tutsak.Çıkarıp sudan kurulasak.Bir tane bile oyuncağı olmayan çocukların kapılarına koyup kapıyı çalıp hemen saklansak.

Kapı açılsa küçük ve kirli elleriyle bir çocuk açsa kapıyı.Baksa görse renkli bilyeleri.Önce korksa ama sonra yavaşça uzanıp hemen alsa .Avuçlarının arasındaki dünyanın içinde kaybolup.Elimden alırlar korkusuyla kapatsa kapıyı bir anda.Renk olsa ,ışık olsa,çocuk olsa bir daha.

Benim bir annem olsa.Üşüyen ellerimi alıp avuçlarına nefesiyle ısıtsa.Sarsa,soksa sinesine.Sonra ben tutsam annemin ellerinden,annesi olmayan çocukların yanına gitsek.Annemi onlarla paylaşsam.Onlar anneme sarılırken.Ben annesizliklerine ağlasam.

Bir avuç kirazım olsa elimde.Küpe yapsam kulağıma.Tek olanları yesem.Saplarına bakıp öksüz bıraktığım için üzülsem.Pişman olsam o zaman.

Ben hep çocuk olsam.Yalanı olmayan insanlar tanısam.Hayal de olsa nice masallar da gezinsem sayfa sayfa..Uçurtmamın kuyruğundan tutunup uçsam kuşlarla.Sonra rüzgâra sarılsam.Otursam bulutun kucağına.Üşüdüğümde güneş yine annem olsa.O gibi sarılsa dört bir yandan.

Ben hep çocuk olsam.Gülsem doya doya.Kimse susturmasa beni.Battaniyeme sarılıp kötü bakan gözlerden saklansam altına.
Küçük bir dünya kurup kalsam orda.

Sonra büyüsem ama hep çocuk olmayı başarabilsem...Sonsuza...

resim:N.B.Ç