İKİ TAŞ...

• 26 Mayıs 2011 Perşembe 16:19:20

Hemen hemen her gün salarız gözümüzü,gönlümüzü sokağa.Gezer dolaşır,göz atarız sağa sola.Kimilerini farkederiz etrafımızdaki olup bitenlerin..kimilerinin de önüne perde çekeriz.Hayat akışımızla hiç özdeşleştirmeyiz....

Oysa vardır hepsinin bir yaşam hikayesi yada bize anlatmak istedikleri..

Diyelim ki yürüyoruz yolda.Düzgün veya kırık dökük kaldırım taşlarının üzerinde.Her yerde her zaman mümkündür bu nesneyi görmek.Biraz derine dalıp yaşamımızla arasında bağlantı kurduğumuzda...yolda geçerken tanıdığımız...biraz eğlenip vakit geçirdiğimiz..hatta beraberliğinden zevk bile aldığımız insanlara benzemez mi kaldırım taşları...Kimi düzgün,kimi eğlenceli,kimi bizden paye bekleyenler ya da benzerleri gibi gibi...Bazıları sökülüp dağılmış...bazıları yıllara rağmen sapasağlam,bazılarıda kirlidir,pistir.Üzerine basar basmaz bulaşır tozu..çamuru.Ama bir gün bu sokaktan geçersin,ertesi gün bir başkasından...Vazgeçilmez değildir.Seninle mazisi yada bağı yoktur.Derdine çare,sevincine ortak olamaz.Yalnız yanından geçtiğinde yollarınız birleşir...Tıpkı günlük veya iyi gün ahbap ve dostları gibi...Zor günlerinde senden ırak...ayagın tökezlediğide canını yakan.Acın yada çöküşün umurunda bile olmayan.

Birde duvarlar görürüz.Üst üste yığılmış tuğlarla bir haneyi çevreler dört bir yandan sarılır var gücüyle.Haneyi ayakta tutmak ve üzerindeki o ağır çatıyı taşımak için.Bu duvarların bir güvencesi vardır.Köşe taşları...
Sıvası dökülse de,arada tuğlaları düşsede o yapıyı ,o emeği taşımaktır gayesi.İçinde sevgi bagı vardır...kan bağı vardır...örf adet ve vefa vardır.Birliğin ve dirliğin temelidir.Özenle ve emekle oturtulmuştur oraya...Tıpkı her şeye ragmen inkar edilemiyecek,koşulsuz seven,arada kırğınlıklar olsada kucak açan ve asla sevdiklerini kurda kuşa yem etmiyecek ezeli dostlar , ana baba ve kardeş gibi....

Çünkü burda menfaat sömüremez duyguları..sadakatsizlik silemez yaşananları.Olaylar koparamaz bağları.Bir birinin kanına işlemiştir ilişkileri.İnkar bile kar etmez.

Belki gönül kırılır.Çünkü sever gönülden.Belki umudu kırılır,hayalleri vardır en güzelinden,
Belki kopar gider canevinden....ama terk yoktur lügatında.Anlatılamaz bir harman vardır kimyasında...

Asıl olan nedir peki...Aslını bilmek. tanımak,onun yerini anlık ilişkilere karşın korumak değil midir.Ne yaşanırsa yaşarsın bırakın o noktaya dokunmayın ve kendinizi pişmanlıkların ya da telafisi imkansızlıkların ardında mutsuz ve yalnız bırakmayın...en iyiside bu husutafazla geç kalmayın...

Sevğilerimle....

SERGÜL KANDEMİR 26.05.2011 ANKARA