ANLADIM
Hayatın sıkıcılığının farkına
Çok geçmeden farkedenlerdenim...
Çoğu zaman kimseye bişey farkettirmedim.
Hep içimde yaşadım
Hep gözyaşlarım içime akıttım.
Bişeylerden kaçıyordum ama
Neyden kaçtığımıda bilmiyordum..
Keşke demeyi hiç sevmedim. Ve hala sevmiyorum.
Özür dilemek O kadar zor bişey değildi.
Ancak yapmadığım şey içinde çok özür diledim.
Herkez yanlışları bende buldu..
Bir cümle kurmaya çalıştım
Bensiz bir cümle..
Ama olmadı....
Her yerde ben vardım
Bir tek kendi içimde yoktum...
Aynaya baktığımda kendimi göremez oldum...
Bana laf söylenmesini kaldıramıyordum..
Kimseye vuramıyor
Anca kendi saçlarımı yolabiliyordum.
Bir gün bir çığlık atmaya karar verdim.
Attım ama kağıtlara..
Avazım çıktığınca bağırdım..
Mürekkebim hiç bitmedi
Çünkü
En iyi arkadaşımdı kalemim ve kağıdım...
Onların haricinde
Her zaman yalnızdım, ve hep yalnız kaldım..
fatih gökgöz 26.05.2011