''Öpsem dudaklarım, öpmesem yüreğim susacak yüreğine...'' (özellikle burayı çok sevdim...)

''istedim ki yüzüne değen her yağmur damlasıyla gamzelerine akayım da ben senin ta canının içine dolayım.''

''bir göz kırpışıyla dünyayı değiştirip başka bir dünyada senin için göğü avuçlarına indirmek ,kendim için ise göğü avuçlayan bu adamın avuçlarına yeniden yeniden dirilmek istiyorum...''


samimi bir dille yazılmış, sıcak, içten ve sevecen...tıpkı yüreğin gibi ''yüreğim''...

yürekten tebrikler...

Şimdi sana güneşlerce bir ateş bırakıyorum aşkım az mı yanarsın çok mu yanarsın bilmem……..
önemli olan yanacak olması degilmi :) sevgiler yüregim

yanacak ya

siz ona bakın...

azın içine çok şey bağışlamış yaşam hiçbirşeyin içinde izini sağan an olmuş yürek...

sevgiler...

Öyle ki, denemelere şiir ile başlamak, denemenin duygusal olacağına dair ilk izlenimi verir. Yazar da öyle başlıyordu.

Sen diyordu, kararsız kaldığım sevgili ve bu kararsızlığımın en büyük nedeni, sen! Sen benim gözlerimin uykularında Cennet açtıran güzel sevilen. Duygular yoğunlaşmıştı bu ilk üç mısrada ve yazı yağmur tanesi gibi dökülüyordu birden.


Sevilenin adını anınca zoru başaran aşk içinde umut olacak yaşamlara girildiği kızarmış goncalar gibiydi denemenin ilk başlayan cümlesi. Hani bazı anlar bana da olur, öyle bir nefes çekerim ki hayattan, Aman Ya Rabbim, gerçek mi bu acaba çektiğim hava diye kendime kendime sorgulamalara düşerim. İşte öyle bir serinlik de sevgilinin sevgisini hikmetle anılıyor. Tebessümleri gözlerini okurken o anda, sevgilinin neden sustuğunu merak ediyor.


4 satırlık bir cümleyi iki parçaya bölüp, fiilimsiler ile süslü bir paragraf daha dokunuyor yüreğime benim. Sevgiliye özlem de yazar kanattıkça kanatıyor zihnini sayfalara.


Aşkın secdegahında güzeller tacı kelamın içinde niyazına kara yazgı yazacak düşüncelere sinirlenip yazar, mürekkebinin; dilinden damlayacak su olacaklarını söylüyor. Biliyor ki, öpmelerde iki sevgili dudakları amber kokturuyor aşkın dilinde ki divanenin yanaklarını şule şule.


Yazar burada kelamı kesen, Yusuf yüzlü bir bıçak ediyor satır aralarını. Ben okudukça içine giren zihnimin buharından çekiniyorum. Buhurumeryem diyor ki, aşikar bir pembedir sürme gibi çekilen yazının hülyasında. Ne çare ki, sevilen hakkını yine insafsız yüreği ile diliyor seveninden.

Ve bir akıl tutulması...Yazar diyor ki: ‘bir göz kırpışıyla dünyayı değiştirip başka bir dünyada senin için göğü avuçlarına indirmek ,kendim için ise göğü avuçlayan bu adamın avuçlarına yeniden yeniden dirilmek istiyorum...’

Sevgilinin yüreğe huzur verdiği bir iklimde, sevgiliye kızışın ne kadarda az olduğu tarif ediliyor. Ve onsuz bir zamana air reçetinin olmadığını anlatıyor yazar. Bu söz ile ne de güzel anlatıyor:

‘Senin anlayacağın aşkın gülüşünün parmaklarımı ısırmasını istemememin sebebi gururdan değil korkudan..’

Ve sevilene hatmolmuş hikmetiyle aşkın, bir yanış bırakıyor ki; susuyor deneme, oluyor bir iç çekiş mektubu kelime kelime..

Sürç-i lisan ettiyse affola yüreğim:)

Hürmetle..

sen
tarif etmekten bıkmadığım yağmurum.

bu kadar sözden sonra
bence alev alev:)
çok güzeldi..
güzel yüreğine sağlık ..