ben bazen yazıyorum böyle,
uzun uzun aptal aptal, bir cümlenin tüm ögelerini topluyorum bazen elimde tutunacak bir cümle bile kalmıyor.
bazen çok saçma işler içinde oluyorum, sonra ölüyorum... ben kendi ölümlerimin katiliyim,
her gün kendimle de doğabiliyorum. evet ben bir sihirbazım

uzaklara bakınıp mutlu olmaya çalışıyorum
elde var bir...
farkında olmadan büyümüş oluyorum en sevdiğim tshirt ü giyemeyince anlıyorum sonra bi daha o tshirtü giyemeyeceğimi düşünüyorum
bidaha bu gün olmayacak belki yarın daha umutlu olabilir
elde var iki...
bu kadar umutlu olmayın tüm sıkıntılar gittikçe büyür ve naneli bir sigara yakarsınız yapamadıklarınızın üstüne
ellerinizde kalanlar ise;
çocukken köpürttüğünüz on yüz bin milyon baloncuk gibi uçar gider...
elde var sıfır...tıpkı artı ikiyle eksi ikiyi toplamış gibi...