BİR SEVENE MEKTUP

• 20 Mayıs 2011 Cuma 17:25:05

Canımın içi;

İnan öyle şeyler var ki anlatılacak ama yürek dili öyle bir dağlayıp kilitliyor ki insan gerçekten birşey anlatamıyor. Belki de en acısı bu olsa gerek.

Kolay değil canım hele bazı şeyler insanın elinde hiç değil. Kaderin koyduğu kurallar içerisinde yaşamak bir oraya bir buraya sallanan bir yaprak misali... inan insanın öyle bir zoruna gidiyor ki. Belki de kaderi değiştiremediğim için suç bendedir. Tanrının bile terkettiği yerlerde bir cümle kurmadan günü bitirmek sessiz bir film gibi değil mi

Ama yirmi yıldır bu sıkıntılarla yoğrulan bir hayat acaba karşılığı seninle geçirilen yirmi saat mi yoksa. Cevabı bu mu bilemiyorum ama şimdiye kadar yaşadığım en güzel yirmi saat............ ve insan ne öğreniyor biliyor musun Gerçekten belli bir noktadan sonra insan için sevmek adına karakterin ve yüreğin daha ağır bastığını öğreniyor.

Gerçekten de öyle ama uzaktan sevmek hakikaten zormuş. Öncesinde insan arıyor neresi olursa farketmez diyor ama kızma canımın içi sadece kendime sitem ediyorum. Sen bana özgürlük vermek istemiştin. Özgür olmak kolay ama ben özgür olursam sen de özgür olursun. O zaman seni nasıl sevebilirim ki.

Gözlerin çok güzel diyorsun. Allah özenmiş de yaratmış diyorsun. Seveni görmedikten onun tarafından sevilmedikten sonra onun da kıymeti olmuyor. Hani derler ya insanın kaderi güzel olsun diye. Dedim ya canımın içi lütfen kızma sadece sitem bunlar.

İnan insan öyle bir darlanıyor ki. Bazen annemle babamı çok özlüyorum. Yine onların küçük çocukları olmayı öyle çok isterdim ki. Kim istemez ki değil mi. Acaba üzerine titredikleri küçük çocuklarının böyle acı çektiğini görselerdi ne derlerdi kim bilir.

Biliyor musun bu satırların başındayken telefon çaldı sen aradın. Yine o kadar mütevazisin ki. Bir telefonla herşey değişiyor. Sen konuşurken gözlerim doldu. Dediğin gibi karşımda deniz var. Kafamı kaldırıp da doğru dürüst bakmadığım deniz. Belki de hayattaki güzelllikleri göremiyorum benim de sorunum budur. Keşke umursamaz bir olsaydım...

Ve sonuç olarak yine yalnızım. Öncesinde olduğu gibi belki de hep olacağım. Bu kadar yalnızlığı hak ettim mi bilmiyorum dedim ya belki de suç bendedir diye. Tek bildiğim birşey var bir tanem ;

Seni seviyorum.
Hem de çok seviyorum canımın içi......