yüzeysel şeyler

• 22 Kasım 2007 Perşembe 22:02:56

Sokaklar, neden bu kadar önemliler? Düşünsen(iz)e , tam buraya, işte, ayağımı, sağ ayağımı bastığım şu birkaç santimetre karelik yere kaç adam bastı. Kaç tanesinin annesi küçükken acı vermiş de Freud istemiş sanmışız diye ağlamış bu noktaya. Kaç tanesi çarpık ilişkisinin verdiği acıyla başka kollara vermiş kendini? Seninle mucizeler yaratmak istiyorum ben. Hadi gel, herkesin yapmaya çalışıp beceremediğini düşündüğümüz o saçma sapan şeyi yapmaya çalışalım. Yıkalım duvarları, hani hippiler yapmıştı ya, evet, istersen çıplak dolaşabilirsin, ben de öyle. Ama birbirimize karşı duvarlar örelim en çok, ödlek olalım yine ve umut kokmasın titreyen göğüslerimiz, çünkü oraya kimsenin başı değmeyecek. “bakir” ve “bakire” arabalarına binip başka başka diyarlara yol alacağız, ayıp yerlerimizi örtme gereksinimi duymadan. Kızıyorsunuz değil mi, bel altı konuları sevmiyorsunuz. Biraz üste çıkayım o zaman, beyinlerinize. Sen yaşlı bıyıklı olan “bugün Allah için ne yaptın?” hesap ver bakalım. Bana söylemek zorunda değilsin, hiçbiriniz bana söylemek zorunda değilsiniz. Ona çok şey borçluyuz, evet, peki bugün karına yemeğe tuz koymadı diye bağırdığında bunu da “yapılanlar” listesine ekledin mi? Peki karın her gün yaptığı yemeği size dua niyetine yediriyorsa ama içine günah katıyorsa? Ya da onun nurlu yemeği senin midende günah oluyorsa? Şarapla pişirilen yemeklerden bahsetmiyorum tabi ki. O zaman çocukluğunuza inmem gerekecek. Ama korkuyorum, gelecekte Freud’un teorilerinin yalan olduğu ortaya çıkarsa biz analiz kafalılar mezarlarımızda nasıl da ağlayacağız diye.

Daha fazla uzatmıyorum, ilk bakışta bu yazının uzun(!) olduğunu düşünenler belki “okuyabilirim” deyip okurlarsa pişman olsunlar istemiyorum. Evet, siz, okuduysanız eğer teşekkür ediyorum.