KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 878 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
Marina
“Hey gidi Marina hey! Ne güzel sevişirdik seninle.”
Sözlerin ağzımdan çıktıklarını kulaklarıma vardıklarında farkettim, o zaman da çok geç olmuştu. Rahip vaazını kesti. Tam bir sessizlik olmadı çünkü insanların bana doğru döndüklerini duyuyordum. Gözlerimi yere diktim. Yüzüm kızarıyordu.
“Genç adam, merhume ile ilgili söylemek istediğin bir şey mi var?”
Rahip bana sesleniyordu. Cevap vermeden yere bakmaya devam ettim. Olacak gibi değildi. Geriye dönüp yürümeye başladım ama nereye gittiğime bakmadığımdan kendimi arkamdaki hanımın üzerine çıkmış buldum. Kadıncağız şaşkınlıktan bir şey diyemedi. Özür diler gibi mırıldanıp devam ettim. Komşu mezarın taşına ayağım takılınca sendeledim, dengemi bulamayınca da mezara bırakılmış çiçeklerin üzerine düştüm. Kalkıp, hiç bir şey olmamış gibi cenazeden uzaklaşmaya devam ettim. Arkamdaki kalabalıktan hiç bir ses gelmiyordu. Hala bana bakıyor olmalılardı.
Nereden çıkmıştı o cümle, hem de Nina’nın cenazesinin ortasında? Hey gidi Marina hey, kendi cenazeme bile çağırmayacaklar beni senin yüzünden.
Marina Yazısına Yorum Yap
"Marina" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.
YORUMLAR
İlhan Kemal
@ilhankemal
Dilerseniz öyle bir öykü yazmanın tadını çıkarabilirsiniz. Ben hikayeyi iki paragrafta kestim diye bu halde kalmak zorunda değil.
Kahramanla Nina'nın ilişkisini bilmiyoruz.
Marina'nın evli olup olmadığını bilmiyoruz.
Marina'nın cenazede olup olmadığını bilmiyoruz.
Hepsini, hatta daha fazlasını bilebiliriz, sizin kaleminizle.
Kahramanla Nina'nın ilişkisini bilmiyoruz.
Marina'nın evli olup olmadığını bilmiyoruz.
Marina'nın cenazede olup olmadığını bilmiyoruz.
Hepsini, hatta daha fazlasını bilebiliriz, sizin kaleminizle.
O qué
@o-qu
Benden bu kadar diyorsunuz :)
Kime benziyor Marina, kırbaçlı Salome'ye mi?
Olabilir, kolları sıvayıp ben yazabilirim .
Ama kendi hikayemi okuyup heyecanlanamam o ayrı :)
Saygılar
Kime benziyor Marina, kırbaçlı Salome'ye mi?
Olabilir, kolları sıvayıp ben yazabilirim .
Ama kendi hikayemi okuyup heyecanlanamam o ayrı :)
Saygılar
İlhan Kemal
@ilhankemal
Kırbaçlı Salome çok da uzak bir tahmin değil. Kumral, uzun saçlı, belirgin hatlı, mini şortlu. 'Dünyayı değiştiremeyeceğimi anlayınca onu gezmeye karar verdim' diyen birisi. Bundan sonrası hayal gücünüze kalmış.
Kendi hikayenizi okurken heyecanlanamazsınız, bu doğru. Ama ya yazarken?
Kendi hikayenizi okurken heyecanlanamazsınız, bu doğru. Ama ya yazarken?
İlhan Kemal
@ilhankemal
O kadar zor olmayacak, goreceksiniz. Her seyi degistirebilirsiniz. İsterseniz kahramani uzayli yapin. Mezarlik size emanet.
yüzümden keyifli bir "yuhhhh" nidası geçti...
"yok artık " falan yani...
süperdi... kısa ve etkili...:)
bir de biz cenazede olduğumuzu anladığımızda
siz öyküyü terk etmiş oluyorsunuz aslında,
kenara çekilip tepkileri izleyip, keyfini çıkarmakta oluyorsunuz...:)
dostluğumla...
İlhan Kemal
@ilhankemal
Bazı bir dakikalar vardır, insana çok daha uzun gelen. Bu öykü de öyle bir dakikayı anlatıyor. İster istemez kısa oluyor. Uzatabilirsiniz o dakikayı, sayfalar boyunca. Ama gerek yok, böylesi daha iyi. Saygılarımla.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Şiirde terkedilmek vardı. Öykü ise şiirin son dizesiyle ilgili Aynur Hanım'ın 'Ne olabilir?' diye denemelerinden çıktı. Aynur Hanım bir cümleyle geldi ve şiirden bambaşka bir havada kısa bir öykü çıktı. Özetle şiiri ayrı düşünmek lazım. Onun hala karanlık bir havası var.
13 Mayıs 2011 Cuma 23:08:02
Çok beğenerek okudum ve güldüm. İyi ki okumuşum. Tebrik ederim.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Mini öykümü beğenmenize sevindim. Umarım gelecektekiler de size 'İyi ki...' dedirtir. Saygılarımla.
13 Mayıs 2011 Cuma 20:25:46
Ben çok beğendim, espri yine yerinde..Üstelik gülümsetti
Tebrikler, sevgilerimle..
canandemirel tarafından 5/13/2011 8:28:20 PM zamanında düzenlenmiştir.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Her şey Aynur Hanımın şiirime yaptığı renkli yorumlardan çıktı; benim bir suçum yok.
Cuma gecenize tebessüm kattıysa Nina görevini yapmış demektir. Katmadıysa boşuna öldürdük kızı. Sevgilerimle.
Cuma gecenize tebessüm kattıysa Nina görevini yapmış demektir. Katmadıysa boşuna öldürdük kızı. Sevgilerimle.
İlhan Kemal
@ilhankemal
O zaman iyi ki ölmüş...
Hikayelerin güzel tarafı da bu işte. İnsana böyle cümleleri gönül rahatlığıyla söylebilme olanağı tanıyorlar.
Hikayelerin güzel tarafı da bu işte. İnsana böyle cümleleri gönül rahatlığıyla söylebilme olanağı tanıyorlar.
13 Mayıs 2011 Cuma 17:55:08
Bütün biraz daha açmanızı rica ediyorum sizden. İnanın çok güzel bir öykü çıkacak. Japaonlar öykünün de haikusunu icad etmediyseler eğer...
İlhan Kemal
@ilhankemal
Tahmin ediyorum, sayın Deniz Aral olsa 'Okuyanlar cenazede olduklarını farkettiklerinde sen cenazeyi terketmiş oluyorsun.' derdi. Öykünün kısalığı belki de okuyanın havaya girmesine engel oluyordur. Ama izninizle, ben bunu özellikle kısa kurguladım; uzamasının seyrelmesine yol açacağını düşünüyorum.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Siz bilirsiniz. Bence daha yolu vardı sanki...Saygılar.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Olay basit, daja fazla uzatılmaya gelmez. Uzatılacaksa kahraman, Nina ve Marina karakterlerine geliştirmek gerekir. Halbuki bu haliyle kahraman aklına gereksiz düşünceler gelen biri, Nina ölü bir hanım, Marina ise... Hey gidi Marina hey!
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
"Hey gidi Marina hey" ah benim isabetsiz fikir yürütüşlerim...
İlhan Kemal
@ilhankemal
İsabetsiz değil. Sadece tercihler farklı. Dediğiniz gibi öykü uzayabilir, Marina merkezde kalır ama başka boyutlar katmak gerekir. Ya da bir tek Hey gidi Marina cümlesi üzerine beş sayfa yazılabilinir ama bu noktada okur üzerine gaz döküp kendini yakabilir.
Mezarlık doğu batı yönünde uzayıp gidiyor, sanki benim sıkıntılarımı da katlıyordu. Toprağın altındakilere arasına karışmak için can atıyordum ama bugünlük ayakta durmalıydım. Ayakta ve dimdik. Nina'nın beni bıraktığı gibi. 'Ne kadar güçlüsün' demişti son konuşmamızda. Kaldıramadığı eli bana doğru gelmek istemiş... (Yeter, ben kendimi yakmaya gidiyorum).
Mezarlık doğu batı yönünde uzayıp gidiyor, sanki benim sıkıntılarımı da katlıyordu. Toprağın altındakilere arasına karışmak için can atıyordum ama bugünlük ayakta durmalıydım. Ayakta ve dimdik. Nina'nın beni bıraktığı gibi. 'Ne kadar güçlüsün' demişti son konuşmamızda. Kaldıramadığı eli bana doğru gelmek istemiş... (Yeter, ben kendimi yakmaya gidiyorum).
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Hiç bir yere gidemezsiniz. Daha çok öykü okunacak kaleminizden. Öyle bir lüksünüz yok:)
İlhan Kemal
@ilhankemal
Ne yakması? Öncelikle bir yerlerden atlamamızın öyküsü olacak. Dün metroda aklıma geldi, Perşembe günkü baskıya yetiştirmeyi deneyeceğim.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Tamam o zaman. Hakiki bir İlhan Kemal eseri olacağından eminim.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Aslında ilk aklıma geldiği anda yazmalıyım çünkü böyle bekletince olgunlaşmak yerine bayatlıyor sahneler ve diyaloglar. Umarım aradan bu kadar vakit geçmesine değer.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Bütün bu yazdıklarımızı unutun bence. Metro size yol gösterecektir.
Kolay gelsin.
Kolay gelsin.
İlhan Kemal
@ilhankemal
Gösteriyor zaten. Özel koltuğumun bile yerini aldı. Favori öykü tasarlama noktam oldu. Ama dün yanımdan geçerken 'Sahi, dünyanın sonu gelecek mi sence?' diye laf atan zenciye ayrıca teşekkür etmek istiyorum.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Zavallı Amerikalılar...Bırakalım öyle düşünmeye devam etsinler, belki biraz olsun kendilerini frenlerler...
Sanırım orada dolmuşlar otobüsler metrolar bizim memleketteki gibi değil. Fonda acılı bir arabesk yok. Camlardan sarkan nazarlıklar tespihler takım flamaları yok, aracın her yanına yazılmış kamyon edebiyatından seçmeler yok, hamsi tavası gibi yolcu yığınları yok. Dolayısıyla yazmak rahat olmalı...
Sanırım orada dolmuşlar otobüsler metrolar bizim memleketteki gibi değil. Fonda acılı bir arabesk yok. Camlardan sarkan nazarlıklar tespihler takım flamaları yok, aracın her yanına yazılmış kamyon edebiyatından seçmeler yok, hamsi tavası gibi yolcu yığınları yok. Dolayısıyla yazmak rahat olmalı...
İlhan Kemal
@ilhankemal
Hiç de öyle değil. Belirli saatlerde metro öyle kalabalık olabiliyor ki, yanınızda duran kızın kitabını beraberce okuyabiliyorsunuz (Ama sayfayı çevirirken 'Okuyup bitirdiniz mi?' diye soru sormuyor). Nazarlıkların ya da tesbihlerin yerlerini renkli reklamlar alabiliyor (Majestelerinin gardiyanı olmak şerefli bir meslektir - Londra'da görmüştüm) ya da sticker'lar (Bu apayrı bir konu). Arada acapella müzik yapan zenciler ya da üç Meksikalı'dan oluşan mariachi orkestraları oluyor. Peronda sizi davul çalanlar ya da adını bilmediğim geleneksel görünümlü bir japon yaylısıyla konser verenler bekliyor.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
İki kişi aynı kitabı okumak da birşey mi:) Bizim burada otobüsün yasırı istese aynı kitabı okuyabilir. Ama okumazlar, o da ayrı konu...Kitabı okuyan şahıs bir boşluk bulup sayfayı çevirene kadar diğerleri istese değil okumak sayfayı hatim bile edebilir...
Perşembeyi bekleyeceğiz...
Perşembeyi bekleyeceğiz...
İlhan Kemal
@ilhankemal
Kişisel alanların Türkiye'ye göre çok daha geniş olduğunu da hatırlatmak isterim. Oranladığınız zaman Aziz Nesin'in dolmuş öyküsündeki kıvama denk geliyor: 'İkimizden biri güldü. O kadar iç içeydik ki hangimiz güldü, bilmiyorum' (Aklımda kaldığı kadarıyla).
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Evet evet, tam da Aziz Nesin'in dediği gibidir bizim toplu taşıma araçlarımız:)
İlhan Kemal
@ilhankemal
Burada da o kıvama yaklaşıyor. Ama Uzakdoğudaki mesafe eksikliğinin de biz eline su dökemeyiz. Yine de o kadar çok toplu taşıma öyküsü var ki, bir tane de ben eklemeyi düşünmüyorum. Belki yazmak için uygun ortam olabilirler (Doğru saat, doğru tren olması şartıyla) ama onda da gittiğiniz mesafe kısa olmamalı.
Aynur Engindeniz
@aynurengindeniz
Evet haklısınız, bir yenisine daha gerek yok. Ama bizim toplumun en beğendiği ve en çok güldüğü öyküler de bu toplu taşıma öyküleri gibi bir şey...Hem burada hepsi doğru zamanda binilen doğru taşıtlar.Beklemeye hacet yok:)
İlhan Kemal
@ilhankemal
Bu tip toplu taşıma öykülerinin beğenilmesi kaçınılmaz çünkü toplumun birçok kesiminin bir araya geldiği bir sosyal ortamı tarif ediyorlar. Mekan herkes için tanıdık, karakterler de yazara genişçe bir alan tanıyorlar. İster istemez ortaya fena şeyler çıkmıyor.
