Eskilerin "istiare" dediği (bazen de ’eğretileme’ olarak geçer) ve günümüzde "metafor" olarak kullanılan kavram,bir konuyu,benzer bir konu üzerinden anlatma sanatı olarak tanımlanabilir.
Bazen bir nesne,bazen bir obje,bazen de bir hikaye olabilir "metafor" ve bir bilişsel değil,duyuşsal öğrenme yoludur da.
Bu nedenle etkili bir öğrenme yoludur.
Tıpkı aşağıdaki küçücük halk hikayesinde olduğu gibi...

Yaşlı ve bilge kadın,genç bir bayana hayatla ilgili konuşmaya başlar:

Evdeki kaynana,ocakta kaynayan çaydanlık gibidir.Durmadan kaynar,durur.Gelin ise üstteki demliktir.Su kaynadıkça demini alır,kendine gelir ve "pişer."
Damat da bardak gibidir.Bir kaynana doldurur içini,bir gelin...
Çocuklar da şekerdir.Çaya tadını verirler.
Görümce ise kaşıktır.Arada bir "karıştırır"gider.
Kayınpeder de bardak altlığıdır.Kırılanı,döküleni toplar.