KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 2285 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
Evlilik Öyküleri
-Bazen hayalinde bile ağlarsın eksik kalan sevişleri. -
-Oyy güzel kızım benim, ne kadar da güzel oldun sen canımın içi?
-Anneçim, sen de çok güzel oldun.
-Oyy oyy...Canım benim, dur öpeyim o bal yanaklarından. Annesinin sahrası. Can yavrum benim.
-Babam neyde kaldi anne?
-Çok az kaldı canım, çok az. Baban gelsin. O da koklasın tatlı kızını güzel güzel.
-Bana sindi bebek alacaktı...
-Alacak kızım. Dur şurası da ıslak kalmış, şurayı da kurulayalım. Baban, sen ve ben
çıkacağız haftasonu alışverişe. O zaman alırız, tamam mı?
-Uff..Tamam, tamam.
Zeynep kızı Sahra’ya banyo yaptırdıktan sonra havluyla saçlarını kuruluyordu. 4 yaşındaki tatlı kızına bakarken duygulanmıştı. Son haftalarda Osman’ın iş yerinde ki sıkıntılardan dolayı kendisine karşı kötü davranması sonucu psikoloji bozulmuştu. İşini eve getiren kocasına karşı kötü de düşünmek istemiyordu, ancak Osman’ınd avranışları onu çok üzüyordu. Bu akşam’da aynı şeyleri yaşamak istemiyordu.
-Anneçim, babam kapıyı çaldı. Geldi babam, geldi!
-Hadi kızım, hoşgeldin diyelim babana.
Osman kendi anahtarı ile dış kapıyı açıp, girişteki fortmantoya çantasını koymuştu. Ceketini astıktan sonra Sahranın odasına doğru yürümeye başladı. İçeriden Zeynebin sesi geliyordu. Osman kapıyı açmadan Sahra kapıyı açmıştı.
-Babaaa, babacım...
Osman Sahranın kendisine koşması sonrası az rahatsız olmuştu. Hala iş yerinde yaşadıklarının sıkıntısı üzerindeydi. Kızının bacağına sarıldığını görünce, Sahraya kızmaya başlamıştı.
-Sahra çekilir misin kızım üzerimden, rahatsız oluyorum.
-Babaaa,babacım benim...
-Sahra söz dinle kızım, gider misin?
O sırada Zeynep odadan çıkıp Osmanın yanına gelmişti.
-Canım hoşgeldin.
-Hoşbulduk.
-Ne oldu, Sahra niye ağlıyor?
-Bak kızına Zeynep. Öff, canım sıkılıyor. Gelmeyin üzerime.
-Canım ne oldu yine? Daha eve yeni geldin aşkım.
-Gelmeyin üstüme, haydi rahat bırakın beni.
-Osmannnn, ne oluyor hayatım Allah aşkına?
-Zeynep, hadi dedim size.
-Sahrayı ağlatıyorsun Osman. Ne oluyor canım sana ya?
-Yemek yaptın mı? Açım ben.
-Yaptım, yaptım canım da, böyle yapma bize lütfen.
-Tamam, hadi hadi yemek hazırla bana.
-Tamam sen geç elini yüzünü yıka da canım. Sahra yanıma gel bebeğim. Bir şeyler
hazırlayalım babana.
Zeynep ile Sahra mutfağa geçtikten sonra, Osman salondaki üçlü koltuğa geçip uzanmıştı. Mutsuzdu. İş yerinde Müdür yardımcısı Refik ile yaşadıkları yüzünden psikolojisi alt üst olmuştu. Eve geldiğinde de sadece yatmak istiyordu. Kimse ile konuşmak istemiyordu. Zeynep ile Sahrayı ikide bir yanından uzaklaştırıp, tek başına kalmak istiyordu. Ama Zeynep, Osman’ın bu anlamsız davranışları karşısında çok yıpranıyordu. Anlamsız bir şekilde Osmanın hem kendisini hem de kızını üzmesini istemiyordu.
Mutfak da Osmana yemek için bir şeyler hazırlarken, salondan Osmanın sesi geliyordu.
-Zeynep, kızzzz! Çay suyu koy, çay içecem. Yemek kalsın.
Zeynep çıldıracak gibiydi. Sahrada yanında iki elini yanaklarına yapıştırmış halde annesini izliyordu. Zeynep ne diyeceğini bilemiyordu.Sessiz şekilde, uflaya uflaya kızıyordu.
-Zıkkımın dibi içesin inşallah. Uff!
Ardından Osmanı daha fazla bağırtmamak için seslenmişti:
-Tamam, tamam Osman.
-Anne, noldu? Ne diyo babam?
-Hiç kızım, hiç.
Osman koltukta uzanırken,başucun titrek sesiyle Zeynebin canım sesi duymuştu. Gözlerini açtığında karşısında duran kadın, onu hiç üzmemek üzere sözleştiği insandı. Ama kendisinin de engelleyemediği bir şekilde Zeynebi üzüyordu. Sahra da Zeynebin eteğinden sımsıkı tutup, babasına küs bir şekilde bakıyordu.
-Canım, haydi yatma burada. Gel mutfağa istersen az konuşalım bakalım, ne yaptın bugün hayatım. Anlatırsın bana, haydi canım.
-Öff, rahatsız etme beni demedim mi sana?
-Canım neden bööyle yapıyorsun?
-Anne, uykum geldi benim.
-Tamam canım, gel seni yatırayım. Babana öpücük ver bakayım.
-Hayirrr...
-Aaa, kızım yapma, haydi öp babanı, iyi geceler de babana.
-Zorlamasana kızı, hadi yatır kızı.
O sırada Osman Sahranın saçlarını okşuyordu. Zeynebin üzüntüsü bir kat daha artmıştı. Hem kızına hem de kendine karşı kötü davranan Osmana karşı çok sinirlenmişti. Ama alttan almaya devam ediyordu.
Sahrayı yatağına yatırdıktan sonra, tatlı yanaklarından öpmeye başlamıştı.
-Kızım benim. Oy canım. Mis gibi kokuyorsun. Canım benim. Uyy, gel bir daha öpeyim.
-Anne, babam neden çok kızgın bize?
-Yok kızım, baban bize kızar mı hiç?
-Ama beni sevmiyo, öpmüyo anne.
-Yorgun kızım baban. Ondan dolayı morali bozulmuş. Baban dinlensin, yine sana masal
anlatacak. Yatağımıza alacak seni. Öpecek tatlı yanaklarından.
-Oleyyy!
-Canım kızım, hadi şimdi yat sen, uyu. Sabah seninle anneannegile gideceğiz.
-Tamam anne, Allah rahatlık versin.
-Oy canım benim, meleğim. Dilini yerim senin. Seninde yavrum Rabbin rahatlığını versin.
-Anne, biyde şey?
-Ne oldu canım benim?
-Babama kızma,noluy!
-Tamam canım, tamam.
Osman oturma ve yatma pozisyonu karşımı bir şekilde koltuğun üzerinde iken, Zeynep salona gelmişti tekrar. Osmanın elindeki puroyu görünce ne yapacağını bilemeyecek hale gelmişti.
-Osman, ne yapıyorsun Allah aşkına? Hani söz vermiştin içmeyeceğim diye. Bir de kızımız
var evde Osman. Sen bunları benden daha iyi biliyorsun. Zararlarını biliyorsun, ediyorsun
ama yaptığın doğru mu canım?
-Eee, senin dırdırını dinleyemeyeceğim Zeynep.
-Nereye gidiyorsun?
-Gidiyorum dışarı ben, ne halin varsa gör.
-Osman, uff canım, ne oluyor Allah aşkına canım? Verir misin o elindekini lütfen?
-Bırak ya, çek elini Zeynep.
-Osman, verir misin canım onu bana?
-Zeynep çıldırtma beni, bırak geçeyim, dışarı çıkacağım.
-Benim kalbimi kırıp gidiyor musun?
-Ne alaka ya, gitmek istiyorum dışarı sadece.
-Osman, lütfen!
-Öff, çekil vururum bak!
-İnanmıyorum Allahım, inananamıyorum Osman sana. Bana el kaldırıyorsun hah?
-Çekil Zeynep, çekil yoksa daha kötü olur her şey.
-Ne kötü olacak Osman Allah aşkına. Kaç gündür cehennem ettin hayatımızı. Başlarım iş
yerindeki sorununa. Kızını da ne hallere soktuğunun farkında bile değilsin. Sen bu değilsin, ne oldu canım sana?
-Öff ya, çekil diyorum Zeynep.
-Gidersen bir daha bizi göremezsin Osman. Seni eve almam, böyle bir babayla kızımı
yaşatmam ben, ben de yaşayamam.
-Ne diyorsun sen Allah aşkına, öff çıldıracağım ya, öff!
-Osman verir misin elindekini?
-Al al, öff ya,öff. Delirtecek bu dünya beni, delirtecek!
-Tutar mısın elimden şimdi?
-Ne yapıyorsun Zeynep, gidiyorum ben dışarı.
-Sen böyle değildin canım ya, ne oldu sana? Haydi tut ellerimden şimdi, tut da yatak
odasına gidelim. Sana bir şey söylemek istiyorum.
-Burada söyle ne söyleyeceksen, gidiyorum ben.
-Hala gideceğim diyorsun, gidiyorsan git canım. Ama bizi bir daha göremezsin, bunu göze
alabilir misin sen?
-Öff, tamam haydi tuttum elinden. Söyle burada ne diyeceksen işte!
-Hayır canım, odamıza gidelim orada söyleyeceğim.
-Çekiştirme hızlıca, geliyorum tamam.
-Bırakma elimi, haydi canım.
Osman Zeynebin zorlamaları ile dışarı çıkmaktan vazgeçmişti. Ama içinde bulunduğu bulanım hala devam ediyordu. Zeynep, Sahranın da söyledikleri sonrası Osmana kızmamak için kendisini zor tutmuştu. Ama başarabilmişti. Osmanı hem evde tutmayı başarmış, hem de sinirini yumuşatabilmişti. Yatak odasına girdiklerinde Osmanın huzursuz hali devam etmekteydi. Zeynep kocasının ellerinden tutup yatağa oturttu. Osman da merak oluşmaya başlamıştı. Neden buraya gelmişlerdi diye meraklanıyordu.
-Ya canım, daha üstünü bile değiştirmedin. Neden böyle yapıyorsun bize?
-Bunu konuşacaktık Zeynep? Bunu içeride de konuşabilirdik.
-Hayır canım, hayır.
-Ne oldu, neden gülüyorsun şimdi pis pis?
-Canım?
-Evet..
-Hayatım?
-Evet Zeynep, çıldırtma insanı. Ne oldu?
-Ben...
-Çayı demledin mi sen?
-Ya ne çayı canım ya. Birazdan demleyeceğim. Karıştıma çayı.
-Eee, ne oldu?
-Ben...
-Sen?
-Ben hamileyim canım. Sahraya kardeş geliyor.
-Neeee?
-Ne oldu canım, niye sinirlendin şimdi?
-Ben sana dikkat et demedim mi, ne yaptın sen ya!
-Osmannn, ciddi misin sen?
....
YORUMLAR
tek bir soru geldi aklıma
aşkı bitiren neydi?
güzeldi yine
tebrik ettim arkadaşımı
Kimi erkekler vardır çocuk için çıldırır hanımının başının etini yer.
Kimileri de böyle sorunlar çıkarıp insanlara evi geçtik hayatı zor kılarlar..
Erkek milleti işte.Çok söze hacet yok.!:)
çok güzeldi..
tanıdık ve aşina tarafıydı hayatın ..
evliliği ağır bir yük olarak gören insanlar ve bunun acısını yaşayan çocuklar hayatın ta kendisi..
bu kalemi seviyorum..
emeğin ve değerli yüreğin var olsun..sevgiler..
HakkınSesi
:)
Hürmetle...
Bereketler seherde...
Silence
SEHERİN BEREKETİ İÇİN ELLER SEMAYA ...
