Mektup...

• 10 Mayıs 2011 Salı 16:40:34

Şair değildi,ama şiir yazıyordu,ondan haberi olmayan aşkına,yasak aşkına.umutsuzluktan doğan mutluluk dolu duyguların koynunda aşkına şiir yazıyordu,İlk bakışta aşık olmuştu,Rüzgarda uçuşan saçlarının kokusunu duyar duymaz vurulmuştu,Sevdalanmıştı,kara sevda olduğunu anlamıyordu ama yasak olduğunu anlıyordu ama kendine anlatmak istemiyordu,yasaktı ama ona göre değil,ona göre aşkta yasak olmazdı,yinede yasaktı ...Çünki başkasının nişanlısı ve bir aydan sonra başkasının karısı olucaktı...ve o yine yasak aşkına şiirler yazmaya devam edecekmiydi....düşünmüyordu,sadece seviyordu,ve yazıyordu,satırlar oluşmaya içindeki sevdayı kağıta yazmaya başladı,yazdığını şiir zann ediyordu ama aslında duygularını söylüyordu yasak aşkına.... kimseye söylemek istemiyordu,korkuyordu,ama deniz duyuyordu kağıta fısıldadıkça sevdasını,.....ilk bakışta aşk,yıldırımlardan kopmuş bakışlarda vurulan kalp,nefes kesen rüzgarda sinmiş kokusu,ve karşısını kesen yasak....Satırlar yazılıyor,dizeler olumaya başlıyor,ve yineee keşkeler başlıyordu..keşke daha önce bu sahile gelseydim,keşke daha önce onunla tanışsaydım,keşke şimdi elini tutuyor olsaydım...Dalgalar sahile vurdukça sanki uyanıyordu,ne yazdığını kime yazdığını anlayana kadar yüzü aklına geliyordu,yazıyordu çünki seviyordu,yazıyordu çünki kendine söylemiyordu,yazıyordu çünki mümkünsülüğünü anlıyordu...düşünüyordu mutlumu şimdi acaba,beyaz gelinliği giymeyi sabırsızlanıyormu acaba,seviyormu acaba.......düşünüyor ve aklına daha bir satır geliyor,rüzgardan onun kokusunu duyuyor ve yine yazıyordu...keşke burdan geçse bir daha görsem diye düşünürken yada geçmesin görürsem ağlar kalbim,satırlar boğazımda hıçkırk olur,yazamam,kelimeler taşa dönüşür kalbime yığılır diye kendine teselli verip şiirine devam ediyordu........Yazıyordu....Deniz duydukça satırları daha bir coşuyordu,dalgalar uyandırmak istesede....ama büyülü rüyadan.satırlara boğulmuş duygulardan bir türlü uyanmak istemiyordu,söylemek istiyordu,haykırmak istiyordu ama kısık sesle sadece kağıta söylüyordu....Çünki yasaktı,çünki onun değildi,çünki seviyordu ama sevdiği bunu bilmiyordu....Belkide bilseydi onun için kendini unutmuş sevdalısı olduğunu hemen koşardı onun için yazılmış şiiri okumaya.
..ama Bilmiyordu...Ama tanımıyordu belki yanından defalarca geçmişti ,ne güzel sevdiğine şiir yazıyor diye imrenmişti ama tanımamıştı,yazılan şiirin aslında ona yazıldığını anlamamıştı.....Neyse şiiri yazdı aşık....Sabahtan uğraştığı emek verdiği şiirini rüzgarın koynuna bıraktı.....Uçmaya başladı kağıta kök salmış duygular...Ama aşığın istediği gibi uçmuyordu,sanki denizde karşıymış gibi hep dalgalarını şiire saldırması için kışkırtıyordu,ve dalgalarda her sahile vurdukça damlalar yazılanları silmeye çalışıyordu,ama başaramyırdu bunun için kağıt biraz ıslanmıştı,ama yinede rüzgarda savruluyor,adresini arıyordu...Duygular rüzgarda uçtu uçtu ve uğruna yazılmış kızın tam yanında indi...kız eline aldı kağıtı baktı ve gülümseme dolu yaşlarla ağlamaya başladı...Çok içten yazılmış sözler,çok sevgi dolu kelimeler,umutsuzluk dolu dizeler,sevda dolu satırlar ağlattı kızı...Çok güzel bi şiirdi Kız kendine yazıldığını anlamamıştı,çünki ondan bahs eden tek bir satır bile yoktu,zaten aşık ismini bile bilmiyorduki kızın....Ve nişanlısı geldi Bak aşkım ne güzel sözler diye nişanlısına gösterdi kağıtı...Nişanlısı ee burda ne varki “SENİ SEVİYORUM” yazılmış sen bunamı ağladın.....