Fantastik Serüvenin İlk Adımları Devam...

• 9 Mayıs 2011 Pazartesi 12:02:57

evet insan hızlıca yaratığın önunden dar sokalara girdi yaratık bir anda hızını alamamıştı ve ister istemez oda insanın peşinden dar sokağa süzüldü ama dur bir dakika oda ne idi

Kafası sıkışmıştı . insan bir anda geri döndü elinde kılıç parlıyordu . Havaya kaldırdı kılıcı

Yaratık çırpıntı kafasını salladı cılgınca homurdandı insan o aciz küçük pısırık adam işte o son darbeyi indirmek üzere kılıcı ile geliyordu

kalbine geliyordu tam kalbinin üstüne ama bi şey oldu bir anda insan durdu.

Yaratık şakın ve çaresiz insana baktı nefes almak istedi sıkıştığı dar alan hareket imkanı vermiyordu ona ve ilk defa bir insan ona seslendi.

Yaratık tüm insanlara acı cektırdın onları öldürdün insanlığa kabusu karanlığı getirmeye çalıştın yaktın yıktın yok ettin ama bir şans daha verebilirim sana istermisin

İstersen yaşaya bilirsin seni burdan cıkarırım ve bu kılıcı kalbine saplamam ne dersin

İnsan sözünü soylemişti. işte

Yaratık nefes aldı nefesinde içindeki acının azaldığını hissetti sanki bir sevgi seli içini kaplıyordu.

Bu kuçuk celimsiz korkak görünümlü insancık o elindeki koca kılıcı ile ona bu dev gibi yaratığa diz çöktürmüştü işte yapabilecek birşey yoktu .

Karanlık yıkım zülüm getirmek isteyen bu yaratık işte ilk defa hayatında sevgiyi anlamaya başlıyordu sevginin gücünü insanı insan yapan en öneli gücü damarlarında bu kucucuk çelimsiz insacığın sözlerinde anlıyordu.

İç gecirdi boynunu indirdi. insan kılcı sol eline aldı. yaklaştı ve onun kalın sert acımasız ve güçlü cenesine dokundu. Yaratık ilk defa bir elin sevgi ile yüklü bir elin deyişini hissetti ve pişmanlıkla gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı ve insna seslendi

İnsancık ben bilmeden sizlere cok zara verdim insnaların hepsinin kötu yıkıcı ve kjindar olduğunu kendi soylarına bile saldırdığını acımasızca işkence şiiddet kıyım savaş tahribat yaptığını sanıyordum .Ben insanlarda sevginin bittiğini daha doğrusu boyle bir şeyin olmadığını düşünüyordum ama simdi görüyorum ki sen şu kucucuk halinle beni zekanla mat edip sonrada beni sevginel ezmiş bulunuyorsun . Evet sevginin ne kadar güzel olduğunu anladım ben sayende umarımsende insancı sende şunu anlamışındır kı yıkmak cok kolay ama yapmak çok zor yıkmammak gerekir madem bu duygu içinizde var ozaman bunu salın dünyanıza salın kuşatsın ayrılık yıkım şiddet kalksın işkence zulum eziyet bitsin mutluluk kardeşlik kalsın.

Bu sna son sözlerimdir artık sen benım hep kardesim kalcaksın sevgi ile kal kocaman yurekli kucukj insancık.

Ve yaratık kanatlarını açarak kaybolur güneş yeni bir güzelliği ve isnasnlığı yer yüzüne getirmek için yıkıntıların üstünde tekarar doğarken köprunun yanında kuçuk bir dal çiöeklerini açmaya başlamıştır bile.