MAZİYİ DÜŞÜNMEK

• 20 Kasım 2007 Salı 19:28:39

Tabii ki hafıza sahibiyiz,insanoğluyuz.Geleceği düşünür geçmişi de düşünürüz.İnsan oğlu bir elin beş parmağına benzetilir ya.Tabii ki kesinlik ile doğru bu.Bir elin beş parmağı nasıl ayrı görüntü ve işlevlerde ise,insan oğlu da aynen öyle.Ben biri on iki yaşında diğeri yirmi altı yaşında iki oğlu ile yaşayan bir bayanım.Elli altı yaşımdayım.
Babaları ile ayrılık...Bu durum küçük oğlumun yaşı ile aynıdır.Küçük oğlumuz olunca,bazı bizim dışımızdaki kişi ve olaylar yüzünden,biz ayrılma durumunda kaldık.Acı bir durumdur.Allah kimseye bir birini sever iken bir birine en çok da ihtiyacı var iken ayrılık nasip eylemesin.
Diğer iki oğlumuz dıştalar,biri evli.Tek büyüklerin küçüğü evlidir,diğerleri bekar.Allah onlara da hayırlı kapılar açsın.Onların diğer üçünün de evlenip barklandıklarını görsem,ölsem gam yemeyeceğim.Gözüm açık gitmem.
Şimdi düşünüyorum da ben maziyi önceye nazaran daha çok düşünmeye başladım sanıyorum.Önceden de,ölmüşlerimizi sık sık anımsardım,onları duasız bırakmazdım.Anılar öylesine çok imiş ki.Buruk bir yaşantının içinde bulmuştum kendimi,çocukluğumdan beri.Ama yine de şimdikinden daha mutlu imişim.Çünkü her şeyden önce sağlıklı idim.Önce sağlık.
Hastayım bu yaşta.Belki de ümitsiz bir hastalığın pençesindeyim.Hep böyle değilim,iyi hissettiğimde neşeli canlı duraksızım.Ama hastalık maraziyeleri baş gösterdiği anda derhal ümitsizleşiyorum.Ve başlıyorum sevgili ölmüşlerimizi daha bir çok düşünmeye...Hele canım babamı nasıl,nasıl özledim.Ben babamı çok seviyorum çook.Ama otuz üç yıdır yok.
İzmir Tepecik Göğüs Hastalıkları Hastanesinde.vefat etmişti.
Şimdi ben aynı hastalıktan muzdarip,aynı hastanede tedavi görüyorum,tam otuz üç yıl sonra.Canım babam benim.Allah rahmet eylesin.

15.03.2008.İzmir.
Müfide Decdeli.

And Gibi...

Geleceğimi bile bile...
Tabii ki yine de yine
Doysam ben çağlayan sevgine
Döner gelir miyim hep böyle.

M.D.İzmir.16.12.2008.

Şiirlerdeki Öz Çekim

K usursuz yazılmış şiirlerinle
A k kar tanesi sevimliliğinde
R ahatca en güzel en hoş yerdesin
D inç kaleme duam nazar değmesin.
A kan duru su güzellikleriyle
N ur gibi ışık saçar her gönüle
A d ve lakabı ne de hoşmuş hele
D ertlenme yok neşelen bu kalemle
A rkadaş cana candır hep bilirim
M Maşallah şevki üresin dilerim.

Saygımla selam ve sevgiler...
Müfide DECDELİ.

21.12.2008.iZMİR.
Müfide DECDELİ.

Kardanadam’a ithafen yazdığım şiirimdir.
Saygı sevgi selamlar cümleye...

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
ANILARIM HEP HÜZÜN DEĞİL
Bu gün günlerden cuma
Hayırlı olsun cümleye
Babaanneciğimi hatırlıyorum yine
Her cuma olduğu gibi
Derdi:Kızım bu gün günlerden ne
Cuma derdim nine
Ben ona nine diyordum
Onu çok ama çok seviyordum.

Gelen cuma yine aynı soru
Hep her cumada aynı soru
Sonunda dedi ki
Bu cumalar ne de çabuk geliyor.
Ve bir cuma akşamı vefat etti
Doksan bir yaşında kara yere yetti
Kara yerler övünsün gayrı harika bir insaniyetti
Muhakkak İnşallah Allahın sevgili kuluyumdur ben
Çok da güzel yakınlarım ve sevdiklerim vardı benim ezelden
.
Herkesce unutulmayanlar olmuştur onlar
Gurur duyuyorum kendileriyle içim daima haz dolar

Ölüm çocukluğumda iken bana çok yabancı gelirdi
Ölmeyeceğim mi sanırdım acaba ne bileyim ben
Daha doğrusu ölümsüzlüğü dilerdim her an içimden
Ninem derdi ben öleceğim kızım ay neden neden
Ölmeyeceksin derdim illâ tevbe ettirirdim ölmeyecek gibi gelirdi nasıl sevinirdim
Sonra ısrarlarım sebebiyle gülerdi bana ne ciciydi ninem
Öldü bile benimkisi ise çocukluk işte oy halâ da çocuğum ben
ne edem.

Müfide DECDELİ
10/07/2009/CUMA
SAAT:08/10/İZMİR
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Gelmişim bu dünyaya...
Bir ekim ayı imiş..
Bin dokuz yüz,
Elli birin,
Yirmi üçüncü günü
Dünyaya açışım gözlerimi.

Bakmayınız,alındaki yazıya!
Kapkaraymış,yağmurlu imiş...
Acı yıllar,yüzde yüz..
Gelin için..
Diyemem elimden sütü?
Izdıraplarım bulaşır korkarım,
Sevdiğime diye.

Dertlerimle boğmaya...
Yok der gönlüm,bu imiş,
Sus dilim,ağzını büz,
Senin sevin...
Kalbinin düğünü..
Yıkmak yok,haşa olamaz benliğini.

Doğruca geldin ya!
Öyle de gideceksin,bu imiş.
Bak yolun düz!
Sen yanlız kendinin..
Taşı hüzün yükünü...
Anlat neler bildiklerini.

14.02.2009.İZMİR.
Müfide DECDELİ.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ACI HAYAT

Bilemedim başka şey
Nabzına göre şerbet
Vermekten başka..

Gidiyorum dedin
Tutmadım
Geldim dedin

Horlamadım.
Yaptığın bir yanlışı
Ben yüzüne vurmadım.

Ama içime işledi
Ciğerime işledi
Yine ezik durmadım.

Bir yanlıştın sen
Sabır taşıydım ben
Her şey kader’den.

12.10.2008.İzmir.
Müfide DECDELİ.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++