ANNEYE MEKTUP

• 8 Mayıs 2011 Pazar 21:34:07

Anne;
’Henüz kendi dünyamda bir başımayım;
Arada seninle kulak veriyorum, radyodan duyulan seslere ve akşam haberlerine..
Dün duyduğum acıyı küçük yüreğime konuk ettim..

Sen sırf ben yerimde rahat uyuya bileyim diye, yüz üstü uyuyarak karabasana davetiye yollarken, ben uzun uzun düşünceleri doğurdum gecenin alaca karanlığında...’

Sana birşeyler soracağım, buna müsade edecekmisin?
Dilersen sen otur bir köşeye, kulak ver yüreğimin sesine, ne zaman ki sol elim dokunursa güzelim tenine,bilmelisin ki o vakit bitmiştir soracağım sorular.
Cevab verme geregi duyma,kendini zorlamanı istemiyorum, sadece kulak ver...

Nasıl bir dünya olduğunu bilmiyorum orasının, duyduğum tümü seslerde ölüm haberleri alıyorum,vahşeti,savaşı görüyor gibiyim, gerçektende savaş bu kadar çirkin mi sizin dünyanızda?

İklimlerin olduğunu duydum bir vakit, bunların birde çocukları olduğunu, senin serin mayıs akşamı nefes aldığını biliyorum, bir kaç gün öncesi öğle saatlerinde, sen yine oturmuşken televizyon karşısına, birilerinin ölüm yıldönümünü işittim,bu ölenler kim ler?
Aynı gün hıdırellez coşkusuyla insanların ateş üzerinden atladığını söyledi genç kız, bununla birlikte insan öldürmenin günah sayıldığını, bugünün en büyük öneminin baharın gelmiş olması ve hiç bir canlıya kıyılmaması gerektiğini, kıyanların büyük günahkar olacağını söyledi, bana günahkarları anlatırmısın?

Günler öncesi vurulan çocuğun annesi feryadını yükseltirken, neden o çok izlediğin kanalın bir kaç saniyesini işgal etti?

Kızma merak ediyorum sadece, bunu sana soruyorum, çünkü bugün lunapark sesini duydum, öylesine sevinç ve umut vardı, şivesi düz olanlar o kadar güzel konuştularki diye bilirim annelerin gerçekten kutsal varlık olduğuna inandım bulunduğunuz yaşamda, ama neden bir kurşunla yere serilen onsekiz yaşında liseli bir agbinin annesine onlar kadar çok konuşma fırsatı vermediler? yoksa o terörist annesi diye mi?

Dışarda yağan yağmur seslerini duyuyorum, penceremiz açık, içine çektiğin toprak kokusu o kadar mükemmel ki, bulunduğum yerde yeni bir dünya inşaa ediyorum. inanırmısın bazen yalan söylediğini düşünüyorum gaz bombasının korkunç olduğunu söyleyenlerin, yoksa gerçekten insanların gözleri yaşarıyor mu? kokusunu anlatırmısın bana?

Belgesel kanalının geçen akşam ki misafirleri bahar kelebekleriydi, türlerinin gün geçtikce azaldığını söylediler, bunun nedeni ise küresel ısınma,nükler santraler,bomba dumanları gibi bir çok çeşitli nedeni varmış, içlerinde en çok merak ettiğim ’ bombaydı’ o nedir anne? insanlık için önemli bir ihtiyaç mı?

Seninle beraber müzik dinlemesini çok seviyorum, ne zaman duysam içinde (BABA) sözcüğü bir garip olur hüzünlenirim,ve ağladığını hissederim senin, bana baba mı anlatırmısın ?

Bana ölümün rengini söyle?

Sürekli kaygı içersinde olan insanların, niçin fırsat buldukca, yoksulluk’dan
bahsettiklerinde, seslerini bastırıyorlar?

Neden herşey mükemmelmiş gibi anlatılıyor anne?

Oysa ben duyuyorum çocukların çığlıklarını..

Zamanın çok kısa olduğunu düşün sen, kısa zaman sonra bende geleceğim dünyanıza, aslında pekde memnun doğacağım söylenemez, zannedersem ilk işim ağlamak olacak, eğer ilk duydugun ses ağlamam olursa bilmelisin ki, duyduklarımdan sonra aslında ilahi cehennem’den daha beter bir cehenneme gelmiş olmamın üzüntüsünden’dir, fakat hani gülümsersem bu sırf mutlu ol diyedir, ki sanmam mutlu olasın, şimdiden söylemeliyim,ben dogarken ölen küçük yüreklerin göz yaşıyla geleceğim...

Son söz olarak senin için önemli olan bir günü yaşıyorsun, için rahat olsun anne, sana en güzel hediyeyi alacağım, yalnız korkularım var,
Bu savaş denilen illet umarım bu söylediklerimi duymaz, duyduğunda içinde beliren nefretle bir çırpıda beni öldürmek isteye bilir, bu yüzden istemiyorum sende ağlayasın,
Sen sadece diren tüm acıya inat, o zaman sana hak edilen en güzel hediyeyi alacağım, çocukları ölen annelerden duymuştum bunu, onlar sürekli BARIŞ istediler, umarım çok pahallı birşey değildir,

bende sana BARIŞ’ı alacağım,
Güzel bir mayıs öğlesi yüreğine koyacağım...

DEVRİM DOKDERE