SEVDAN UYKULU DÜŞ GİBİ [ AY YÜZLÜME]

• 9 Ekim 2006 Pazartesi 12:57:49

Uçurumun kenarından,otların,dikenlerin arasından arasından geçiyoruz bakma geriye ,gün olur biter dertler.
Fidanlarımızı düşünüyorum hepsi olmuş başak misali boyunları eğri.Görüyormusun bize sesleniyorlar,gülerek ağlamaklı halleriyle.Eve giriyorum yağmur yağıyor yüreğime,düşen her damlası alevleniyor güneş halt etmiş. Tesadüf senin anı defterin elime geçmişti kitaplığı karıştırırken.Seni okuyorum seni anlamadığımı bir kez daha yaşıyorum,kan gidiyor içime ay yüzlüm.
Bağışla demek yetmiyor,bir deli yüreğin son çırpınışları benimkisi,değiştiremediğim olumszlukların girdabında dönüyorum.Ne kadar kör,sağır,dilsiz olduğumu fark ediyorum.Kaval sesi geliyor kulağıma hüzünlü,hüzünlü çaresizliğimi kazıyor beynime,ama umut sen ya.
Sana özlem yazdığım mektupları okuyorum tam 20 yıllk sana neler yazmışım neler,onları öpüp yüreğime basıyorum hepsi sen kokuyor hissettiklerim değişmemiş daha da artmış. Penceremde kuş ötüyor bana direnç vermek istercesine umut,hasret,derman,sesim,ışığım,kulağım sen ya.
Vakit tamam sanırım.
Yolun açık olsun,çiçeği solgun Ay yüzlüm.
Ozanın dedği gibi,
SEN BİR SU,BİR İLAÇ tın.
H O Ş Ç A K AL CANIMIN içi
H O Ş Ç A K AL GÖZÜMÜN NURU.