BİR GÜL BAHÇESİNDE BULDUĞUM ANNE

• 8 Mayıs 2011 Pazar 10:23:10

Bütün anneler GÜL kokar.
Çocuklara anneleri, CENNET kokar.

ÖZ annem yaşıyor çok şükür başımızda hâlâ.
Rabbim hayırlı ve uzun ömürler versin, onu başımızdan eksik etmesin.

Ama doyamadığı cennet kokulu annesini toprağın kollarına bırakanlar.
Ebedi mekânına intikal etmiş bütün annelerimiz;
Allah’ım sizi Fadime annemize komşu eylesin.

Gülün kalbinde adın alnında yüce yazgı,
Gönlün Kâbe kapısı semaya dönük her dem,
Şükürle biçimlenir kalınlaşan her çizgi,
Sinendeki nüvede saklı incidir erdem.
Kutsiyetin ad olmuş Fatıma’da hicrana,
Sümeyye’nin göğsünden akan onurlu kana!

Çok özel MANEVİ bir annedir bana bu satırları yazdıran.
Hani derler ya anne olmak için sadece doğurmuş olmak gerekmiyor.
Manevi iklimlerde yaşayan ve dolaşanlar için bu bağın öneminin olmadığını çok iyi bilenlerdenim.
Rabbim bana bu tecrübeyi yaşatırken, bu gün o sızıyla gözyaşı dökeceğimi nereden bilebilirdim ki?
Aslında annemin kıymetini anne olduğum gün anladığımdan beri bütün anneler kutsaldır gözümde. Sokaklarda gördüğüm anne kedilere bile baktığımda gözlerimin dolması bundandır. Bundandır çocuklara olan o devasa sevgimin nedeni. Bundandır hayatta en güzel eserimin canımın parçası biricik kızımın olması ve bundan duyduğum övünç.
Anne olmak,

Bir anne,
Bir can parçası,
Candan öte bir şey...

Ölümün o soğuk nefesidir çok yakınlarda bulunan ve gecenin hüznüne eklenen.
Soğuk sabahlara uyanan kentin kalabalığında çaresiz düşüncelerle annesi için çırpınan bir yürek.
Bir can parçası daha… Ne düşünüyordu acaba o dakikalarda. Ya da nasıl bir ruh hali içerisindeydi.
Ve ben neredeydim o zaman… Çok düşündüm bu sorunun cevabını.
Bir gün bu muhterem hatıraya dahil olacağımı bilmeden nelerle oyalanıyordum kim bilir.
Ama gerçek olan şudur ki, nerede olursam olayım o muazzam anıların emanet edileceği
emin bir mahzenmişim meğer.
Bilememişim değerini/değerimi.
Sahi; o gün bana verilen emanetin bu günkü hüzünlerimde en büyük mutluluğum,
belki de tek tesellim olacağını nasıl bilebilirdim ki.

Aslında bir annenin bir anneye emanetiymiş bu.
Ve sen bu öyküde sadece bir aracıymışsın arkadaşım, görevini yaptın ve çekildin aradan.
Ben ise hep o muazzez annenin aziz hatırasıyla yaşıyorum.
Bu anneyi, bu kadar sevmemin ve benimsememin nedenini ben bilmiyorum, yalnız Rabbim biliyor.
Anlamaya çalıştıkça içinden çıkamadığım şeyler gösterdi ki, düşünmek nafile…
Artık anlamaya çalışmıyorum alnıma yazılan kadere boyun eğerken.
Sadece ihtiyacım olan bu tertemiz ve manevi hazzın doyumunu yaşıyorum.
Dualarımı ötelere gönderirken seherlerde melekler ile de selam gönderiyorum..
Alıyorsun değil mi?

Her vakit sadece dualarımda kavuştuğum,
hem "anne" hem de "Azize" ismine daima hürmet ettiğim,
ötelerde ellerini öpmenin hayali ile yaşadığım o mübarek anne..
İpek saçlarını, nur yüzünü ve şefkatli tebessümlerini hayalimde ne çok düşündüm.
Ve ne çok kendimden bildim seni. Ne çok kendinden bildim beni.

Oysa;
Gözlerin gözlerime hiç dokunmamıştı.
yüzün yüzüme yabancı,
dudaklarım ellerine değmemişti edebiyle.
Ama gül bahçeleri içinde, ruhu ruhumda yaşayan bir anneydin sen.
Merhametine ve asaletine hayran olduğum nadide bir anne!
Bana mana olan ve ruhumdaki olgunluğa o görünmez varlığıyla mihmandarlık eden bir anne.
Belki de hep özlediğim ve maddi anlamda ulaşamadığım bir manevi köşe.
Şimdi çok iyi anlıyorum ki; bazen bazı şeyler gerçekten iradeye bağlı olmayabiliyormuş.

Acaba tanıyabilseydin sen de sever miydin bu kadar beni?
Canından bir parça gibi hissedip “kızım” der miydin özlediğim ve hiç görmediğim şefkatlerle?
Benimser miydin ben kadar sen de beni?
Oysa ne çok isterdim seni görmeyi, hayır duanı almayı ve rızana kavuşmayı.
Ne çok isterdim ellerindeki kınanın ruhumu muhabbetle sıvazlamasını.
Şimdi bütün hasretlerim gibi, bütün yaşanmamışlıklarım kadar özlemindeyim ötelerin...
Yaradılışım bu bilirsin, pes etmeyeceğim;
bekle beni cennetinde, ellerini öpmeye geleceğim!

Kararsız iklimlerin hayat veren yazısın,
Dilindeki dualar ömre bahar nakışlar,
Kaderime hükmeden bir mukaddes yazısın,
Sevincimle şenlenir elem kokan bakışlar.
Şefkat yüklü buseler sevda işlerken cana,
“Annem” diye haykırmak istiyorum cihana!

-------------------------------------------------------------
Uzun yıllar önce bir arkadaşım, bana bir şiir vermişti. Ve şiirin altında da bir not vardı.

""Sevim, şiir eski..1998 yılına ait..annem hastane de idi.ölümünden bir kaç gün önce...
Ankara yüksek ihtisas hastanesinde bir reçete kâğıdının arkasına yazmıştım o gün...
nasip benim için çok özel.... kabul eder misin..bir gün sende bana bir şiir verirsin ödeşiriz..
şiirde her tür değişikliği yapabilirsin..
Sevgilerimle..e.y""

Ben şiirde değişiklik yapmadım, ama bu şiiri hayatımın en kıymetli hatırası ve emaneti olarak hep sakladım ve her anneler günüme resmettim... ÖMRÜM OLDUKÇA DA HİÇ BİR HIYANET BU AZİZ HATIRAYI KİRLETEMEYECEK.

---------------- gül kokulu annelere-

Bebek ağlayarak dünyaya geldin,
Anneni babanı sevince boğdun,
Yaşadın ya nice sınavlar gördün,
Mücadelesiz bir hayat ne mümkün?

Baharda filiz dünyaya gelişin
Hazanlarda figan çekip gidişin,
Örnek ise yaşamı ile insan
En sonunda ağlamamak ne mümkün?

Doğdun ise sonunda öleceksin,
Sıran gelince sende gideceksin,
Beyaz örtülere bürüneceksin,
Ölümden öte saltanat ne mümkün?

Siyah saçlar bir gün apak olacak,
Son güvercin yuvasından uçacak,
Güzelliğin emanete konacak,
Emanete alınmamak ne mümkün?

Annen ile baban şimdi nerdeler,
Belki de senin gittiğin yerdeler,
Orada gözünü toprak perdeler
Kara toprağa girmemek ne mümkün?

İnsanız elbet garipçeyiz biraz,
Emanet olan bedeni yor biraz,
Gülüp geçtin edemedin itiraz,
Kadere itiraz etmek ne mümkün?

Eğlendik çoğu kez, çok az düşündük,
Ölmeyi unuttuk çoğu kez güldük,
Unutursak o da unutur dedik
Bu dünyaya kazık çakmak ne mümkün?

Malın, mülkün ve evladın yalanmış,
Bunlar ile niceler oyalanmış
Güvendiğin dağlar ayaza çalmış
Şimdi ayaza çalmamak ne mümkün?

Senin doğumunda ne çok sevindik
Öldüğünde abartılı üzüldük
Aceleyle mirasını bölüştük
Oraya servet götürmek ne mümkün?

Gelin dostlar bir karara varalım,
Doğruluktan hiç mi hiç şaşmayalım
Yâdımız olsun “adam gibi adam”
Hem namert hem yiğit olmak ne mümkün

---------------------------------------------------------------------------------------

Ruhun şad olsun Azize annem
Rabbim seni Fadime annemize komşu eylesin
Rahmet içinde ol
ve dualarımı duy!
(Kargülü ALMILA)
--------------------------------------------------------------------------------------