Hepimiz çok severiz çocuklarımızı…

• 7 Mayıs 2011 Cumartesi 17:47:51

.... ............... Hepimiz çok severiz çocuklarımızı …

Hepimiz çok severiz çocuklarımızı. Ama hiç gözümüzü kırpmadan yıllar boyu sürecek bir mahkumiyete gönüllü yazdırıyoruz onları. Üç-dört yaşlarında başlayan yirmi beş- otuz yaşlarına kadar süren dünyaya kapalı bir hücre hayatının içine sürüyoruz, farkında mısınız?
Çocukluklarını, gençliklerini, ilk olgunlaşma yıllarını ellerinden alıyoruz İşe yaradığı kuşkulu bir “diploma” karşılığı…
Çok seviyoruz çocuklarımızı. Ne yapsak sevdiğimizden yapıyoruz. Hayatta sıkıntı çekmesinler, rahat yaşasınlar istiyoruz.
Çocukluklarını, gençliklerini, ilk olgunlaşma yıllarını hiç yaşamadan nasıl güzel bir geleceğe sahip olabileceklerini düşünmeden…Okuldan dershaneye, hazırlıktan sınava mekik dokuyan bu genç dimağlar; yaşamanın, insan olmanın, ruhlarını besleyecek duygulara sahip olmanın bilincine ne zaman erişebilirler?
Eğitim adına ne öğretiyoruz onlara…? Daha çok hayatta değil,sınavlarda işlerine yarayabilecek şeyleri…Boşlukları doldurmak, seçeneklerden birini seçmek…Hayal kurmak, tasvir etmek, araştırmak, denemek, zihin açıcı, ruh besleyici, kalp kuşatıcı çabalara zaman yok. Bir yere yetişmek zorundayız!
Daha güzel yarınlara…
Ya bugün? Bugünleri güzel yarınlar uğruna harcamak ne kadar doğru?
Hayatın içi hızla boşalıyor. İnsan sayısı arttıkça insanlık azalıyor.
Çocuklarımızı çok seviyoruz ama ne hissettiğini bilmeyen, hayattan alamadığı zevkleri, güzel duyguları bilgisayardan almaya çalışan,insan olmaya çalıştıkça tutsaklığını büyüten robotlar olmaya zorluyoruz.Bizimkinden daha iyi hayatları olsun diye yaptıklarımız, “hayat”sız bırakıyor onları.Üzücü olanı, yaşayamadıklarının farkında bile olmadıklarını gördüğümüz halde bizim kurduğumuzdan çok daha güzel bir dünya kurmalarını beklememiz…
Neyle kuracaklar o dünyayı? Hangi görgüyle… hangi insanlık deneyimiyle, hangi gözlemle..?
Zevkleri trendlerden, duguları dizi kahramanlarından, kahramanları kliplerden, öfkeleri sloganlardan, idealleri testlerden, düşünceleri klişelerden, hayalleri bizim hedeflerimizden…
Hepimiz çok severiz çocuklarımızı…