Mevsimler Gibidir Ömür

• 7 Mayıs 2011 Cumartesi 16:02:28

Bahar İstanbul’da kendini iyiden iyiye hissettirmeye başladı... İlkbaharın gülümseyen yüzünü
görmek, içimizi ısıtan ılık bahar havasını teneffüs etmek pozitif enerji vermesine rağmen,
tabiatın uyanışı insan ömrünü anımsattığı için, kimi zaman ister istemez hüzünlendiriyor…

Ömrümüzde tıpkı mevsimler gibi değil mi?

Doğum, yaşam ve ölüm…

Gün olur bahar mevsiminde toprağın canlanması, tohumun filizlenmesi ve yeşermesi gibi hayata merhaba diyerek saf, berrak ve aydınlık yarınlara doğru umutla yol alırız....Allı morlu çiçekler açar, ılık bahar rüzgarları eser yüreğimizde...

Gün olur hayat bunaltır, nefes alamadığımızı hissederiz.. Yaz mevsimlerinin bunaltıcı sıcağından serin, ferahlatan diyarlara kaçmak istememiz gibi, kasvetin ve bunalımın esaretindeki ruhumuzu rahatlatacak dingin bir yaşam için, huzurun arayışına gireriz..

Gün olur sonbahar mevsimi gibi ömrümüzden birer birer hazan yaprakları dökülür…Sonbahar hazandır, hüzündür, yalnızlıktır…Sevdiklerimizin acılarıyla sarsılırız..Kaybedişler ile tanışırız..Dalından her düşen yaprak, sona yaklaşıldığının habercisidir adeta…Umutsuzluğa düşeriz.. Mevsime düşen hazan gibi, yüreğimize de hazan düşmüşcesine kabuğumuza çekilir, yalnızlıklar yaşarız..Yaşarken farkedemediğimiz, çabucak akıp giden zamana sitemler yükleriz, geriye dönün seneler diyesi gelir insanın..

Ve kış kapıdadır…

Kış mevsimi sondur, yok oluştur, ölümdür, yaşama vedadır, geri dönüşü olmayan ebedi yoldur…Ölümü bir nefes kadar yakınımızda hissederiz ama farkettiğimizde ne kadar hazırlıksız olduğumuz gerçeği ile karşı karşıya kalırız..Ve çaresiz bir bekleyiş içinde, hayatın acımasızlığına teslim oluruz..

Keşke hazanlar, ayrılıklar,vedalar,yalnızlıklar, çaresizlikler, umutsuzluklar hiç yaşanmasa…,

Keşke insan ömründen ilkbaharlar hiç eksilmese…

Zeynep Yağmur