Biliyorum baygın bakışlı küçük melek, sabahları sıcacık yatağından seni uyandırmama kızıyorsun; ama sırf annecik üzülmesin diye, hep tebessümle aralıyorsun gözlerini... Gitmelerim kaçınılmaz farkındasın sende.Hep geri dönmek isteyen ayaklarım seni yine teslim etmeye gidiyor teyzelerine.Annen seni bırakmak istemiyor ışıl gözlüm.Çalışmak zorunda anne, para kazanmalı...Sadece bu yüzden ayrılıyor senden sabahları, akşamı bekliyor,vuslatı bekliyor sen burnunda tüterken. Sanma ki senden kurtulmak istiyor. En çok seni seviyor annen, biliyorsun değil mi meleğim? Bana kızma ne olur? Her gidişimde yarı ağlamaklı bakma arkamdan!Hergün aynı acıyı yaşatma bana, söz kızım söz döneceğim akşama;sana mamalar alarak...Biliyorum mamalar teselli değil senin için...Bir gün senin olacağım bebek.Umarım sen bana küsmeden, incinmedem minik yüreğin...Seni çok seviyorum hayat sebebim,umut ışığım , yaşam kaynağım...Lütfen kızma bana, bükme dudaklarını...Acılar kaplıyor zaten yokluğunda sana adanmış tüm hücrelerimi.Canım yanıyor her bırakıp gidişimde. Keşke diyorum güzel bebeğim, şartların bizi ayırmayacağı kadar ılık olsaydı mevsimler.Şimdi gözlerini bir kapat bakalım, akşam nasıl da kolay olacak senin için.Benim için mi??? Boşver can damlam, o yumuşacık vee sımsıcak yanaklarından kocaman öpüyorum bebeğim,söz akşam döneceğim...