KABUĞUNDAN ÇIKMA..

Dinle... Dinle yalnız kaldığında rüzgarın mayhoş eden sesini.
Dinle... Çünkü o ses sana aşkı anlatır.

Hızlı gelir, sert eser, çabuk biter ve gider.

Dinle... Bazen gözlerin sulanır, bazen kalbin acır, bazen pişman olursun!

Ama sen yine de dinle ve sakın vazgeçme çünkü bu rüzgar aşkın ta kendisidir.

Bazıları şanslıdır... Önceden sezer gelişini ve çekilir kabuğuna.

Bazıları ise... Şanssız...

O rüzgar, adamı tam on ikiden vurur ve göz gözü görmez, rüzgarın verdiği mayhoşlukla kaybolup gider.

Görmez önündeki tümsekleri, çukurları.

Tabi sen yine de, dinle rüzgarı. Yine de, sakın çıkma kabuğundan. Çünkü çıktın mı bir kere, bir daha vazgeçemezsin bu rüzgardan. Seni nereye götürür, nereye savurursa orada bulursun kendini ve gözlerini açma cesaretinde buluna bilirsen görebilirsin perişan ve düşkün halini. Olsun, yine de vazgeçme aklını başından alan o rüzgarı dinlemekten.

Bekle, bazen doğru rüzgar bulur seni, o güne kadar çıkma kabuğundan. Senin için esecek olan bir rüzgar, seni her çukurdan atlatır, her tümseği tırmandıracaktır. Senin rüzgarın olduğunu, karşından değil de ardından estiğinde anlayacaksın.

O gün gelene dek, sakın çıkma kabuğundan ama dinle esen tüm rüzgarları. Vakit bir rüzgarın kanadında senin ismini fısıldadığında, sakın bırakma onu. Tutun rüzgarının kollarına, git seni nereye götürüyorsa ve tek bir soru bile sorma, sorgulama olup biteni.

KABUĞUNDAN ÇIKMA DIŞARIDA Kİ DOĞRU RÜZGAR SENİ BULANA DEK...




Çok güzel bir tema yakalamışsınız, böylesi bir düzenlemeyle katkıda bulunmak istedim. Selamla...