UZAKTAKİ KARARSIZLIK

• 19 Kasım 2007 Pazartesi 17:51:59

Neyi nasıl söylesem ve söze nasıl başlasam bilemiyorum.İçimde her geçen gün daha belirsizleşen ve aklımı sorgulayan şeyler var.Bu nasıl bir iştir,anlayamıyorum.Ve ne garip bir ilişki ki, varlığını kavrayamıyorum.
Seni seviyorum demiyorum.Hiç zannetmiyorum bu olasılığı.Böyle bir sevgiyi algılamakta zorlanıyor beynim.Yadırgıyorum bu şekilde sevilme ve sevebilme fikrini.
Senli vakitlerin keyfi arada kurcalıyor zihnimi.Bir an,zamansız ve amaçsız bir heyecan yaşıyor gönlüm.Sonrası kesik ve belirsiz düşünceler...
Senin olduğun vakitler gittikçe alışkanlığa dönüşüyor.Seni özleme düşüncem daha kesinleşiyor.Ama henüz bir sesin var mı,bilemiyorum.Ellerin ne kadar nazik yahut ayakların ne denli sıcak,hiçbir zaman bilmeye ihtimal vermiyorum.
Senli zamanların hoşnutluğunda oyalıyorum gönlümü.Hiç olmayacak görüşmelerimizi tasarlamaya çalışıyorum.Lakin o kadar silik ki herşey,kestiremediğimden sonunu,olduğu gibi kalsın herşey diyorum.Nedense çok korkuyorum.
Ben seni sevemem,biliyorum.Gizli bir anlaşma var aramızda.İlk baştan beri biliyoruz sınırları.Garip iki ülkeyiz seninle.Arada bir gözüküp sonra sisli bir hayat sürüyoruz.
Şimdi ben bu satırlar boyunca mutluyum ve sen bunu göremezsin.Böyle bir işi hayal bile edemiyorum.Ama hoşuma gidiyor senle konuşmak,böylelikle bile olsa sürdürebilmek varlığını.
Günün birinde bilsen tüm bu olanları, büyük ihtimal anlayamayacaksın beni.Şimdi bu ne,niye diye kurcalanacak zihnin.Zaten hep yanlış anlaşılmaktan korkarak her zamanki gibi ciddiye almayacağız birbirimizi ve söylediklerimizi.Yani yığınla sürüp gidecek anlaşmazlıklarımız.
Kimbilir belki seninde aklından geçenler var.Belki sende sorguladın,planlamaya çalıştın bazı şeyleri.Bazen ağzından kaçırdın yahut unutmayı yeğledin birçok şeyi; korkuttuğu için bazı şeylerin olmama olasılığı.Tabi bunlar da bir ihtimal, yine bende sana dair.
Ama inan çok isterdim bilebilmeyi.Sahiden tebessüm ettiğinde parlar mı gözlerin,yahut sıkıldığın vakit terler mi avuç için?Ne garip değil mi olanlar?Düşündükce inan daha çok garipsiyorum her şeyi.
Olduğumuz vakitlerin anlamı olduğunu hissediyorum ama bir türlü karar veremiyorum senden yana.Nesin ve neyi yaşıyorsun,bir türlü tahminlerim gerçeği oluşturmuyor,zor kurmacalarla meşgul ediyorum zihnimi.
Günler geçtikce hoşnut bir alışkanlığa dönüşüyorsun.Olabilir dediğim anda sona eriyor her şey.Araya koca zaman bölükleri giriyor ve her şey hiç yaşanmamış gibi tekrarlıyor kendini;aynı sözcükler,iğnelemeler...Ya çok çaresiz bir sıradanlık baş gösteriyor cümlelerimiz yahut farkındasız beğenilikler, sana bana dair...
Belki de ben uyduruyorum bunca şeyi.Ama dedim ya hoşuma gidiyor bu belirsiz düşüncelerimin yazımı.Ve büyük ihtimal ,kim bilebilirduysan bile anlayamayacaksın bunca söylediğim şeyi.Zaten bende anlamaya çalışmıyorum artık olan biteni.
İşte ansızın sana ulaşma isteğimin düşünceleri baş gösteriyor ve, böylesi daha iyi olmalı ki sürebiliyor, diye bitiriyorum her şeyi yine sana dayanarak.
Bildiğim kadarıyla tahmin ediyorum seni.Olabileceğim kadar katı ve sevimsiz olmaya zorluyorum kendimi.Bazen aklıma geliyor bir şiir,sevebilme ihtimaline dair.Sonra diyorum ki,"bırak olduğu gibi kalsın her şey,belki böylesi daha iyi...".

12117