NELER NELER BIRAKTIK ARKAMIZDA......

• 2 Mayıs 2011 Pazartesi 20:29:18

Dün ,günlerden pazar olmasına rağmen,bütün gün çalıştım..O kadar yorgun düştüm ki,arabama bindiğimde , kendimi sandığımdan daha çok bitkin hissettim..Açtım CD çaları,Türk Müziği nağmeleri kulağıma geldikçe sanki;ruhuma bir huzur,gönlüme sükun gelmişti..O kadar rahatlamıştım ki,anlatamam...Bir ara kırmızı ışıkta durduk,ışığı beklerken sağ tarafıma bakınca ,birden gayri ihtiyari aklıma sen geldin..O koltukta en çok sen otururdun..Şu an yerin boş...Bunları hem düşündüğüme ,hem de yazdığıma hayretler ediyorum..Alışılmışlıkları yok saymamız sanırım biraz zaman alacak...Biliyor musun,çok tuhaf bir duygu bu...Bir taraftan kızarken,diğer taraftan böyle düşünmek,bilmiyorum adına ne derler bu duygunun...??
Sen gittin gitmesine de,arkada kalanlar için hayat ;toplumsal baskılar mı denir,yoksa mahalle baskısı mı denir bilmiyorum,her şeye daha dikkatli olmamız gerektiğine inanıyorum...!!!
Yeri geldikçe bazı yaşanmışlıkları hatırlatan anılar zaman zaman bazan canımı acıtıyor,bazan hüzün kaplıyor yüreğimi...Öyle sözlerini anımsıyorum ki,bu gün gibi canım yanıyor,biliyor musun??? İyi ki,bir ışıkta durdum,neler neler geldi aklıma...Bir de arkamızda bıraktıklarımızın hesabını tutmaya kalksak ,evin yolunu bulamayız diye bir deyim var ya,işte öyle bir şey...Ama bence en önemlisi,herkesin huzur ve mutluluğu ve çocuklarımız için daha nezaketli olmalıyız ,birbirmize karşı diye düşünüyorum..Ne de olsa, nerdeyse bir ömür denecek kadar bir zamanı birlikte yaşadık...Belki birçok insan bizim yaşadıklarımızı yaşamıştır ama ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef...
Bazen düşünüyorum,keşkeler olmasaydı hayatımızda...Herkesin keşkeleri var mutlaka ama bizim ki,,sanırım biraz daha fazla ......
Artık eve doğru yaklaştım...Sonuç olarak;artık arkamızda neler neler bıraktığımıza değil,önümüze bakmalıyız. .. ’Keşke ’ demenin faydası yok artık,ne senin için ne de benim için....Üç günlük dünyada yaşananlara hala akıl erdiremedim,erdiremiyo
rum da...İnşallah bundan sonrası için birbirimizi kırmayız...Değmez inanki,şu kısacık ömürde can yakmaya ve acıtmaya....
Evimize geldim..Ama sen yoksun bu kez....Adında yok ,ne zilin ,ne de kapımın üstünde....Sensiz giriyorum evimize..Her ne kadar senin evin desen de.. Nicel olarak azalsak da akşam olunca oturuyoruz kendi kendimize...Bazan balkonda rakı içişini görür gibi oluyorum ansızın...Ardından balkonun tam karşı tarafındaki binanın son katına takılıyor gözlerim...!!!Bütün unutmak istediklerim yeniden üşüşüyor beynime...!!!Neden bize bunu yaptığına bir anlam veremiyorum...Şimdi sen orda yapayalnız oturup kalkarken,biz de burda o eve bakıp ,sana olan kızgınlığımızı sessizce içimizde ayrı ayrı yaşamaya çalışıyoruz...Biliyor musun ,evde hiç kimsenin olanları sesli konuşmaya ,dile getirmeye hali kalmadı...Neden mi?? Çünki,düşündüğünden çok daha fazla üzüldük,canımız çok daha fazla yandı...Şimdi birbirimize tutunarak,yaralarımızı sarmaya,yeniden hayata dönmeye çalışıyoruz.....
İnşallah yaptıklarınla ve kendinle yüzleşirsin....Bize ne kadar büyük bir haksızlık yaptığının farkına varırsın...Seni bu duygularla ve kendinle başbaşa bırakıyorum...
HOŞÇAKAL.....Ailesiz bir hayatın tadı nasılmış gör bakalım.....!!!