"Durak" Sevdası

• 1 Mayıs 2011 Pazar 19:13:05

Dostluklar yıldızlar gibidir. Onlara tutunamazsınız ancak geceleri yolunuzu aydınlatarak gideceğiniz yere rehberlik ederler. Yüreğinde sizi sevgiyle karşılayıp yoldaşlık eden bir dostu sır gibi saklamak dünyanın en zor işidir. Çünkü dost durağındaki buluşmalarınıza mutlaka birileri tanıklık eder. Tanığı olunan bu dostlarda yıldızlar gibi aydınlıklı ve yol gösterici olup yaşama mutluluk katarlar. Bunun içindir ki durakta buluştuğunuz dost bir kale gibidir. Siz dost dediğinizin içine girmek, o dostluğunun içtenliğinden dışarı çıkıp sizinle bütünleşmek için uğraşı içinde olur. İşte bu buluşma bir yaşamın vazgeçilmez dostluk algısını yaratır.

Bunun için gözlerimizin her boşluğa dalışında bir yaşanmamışlık olduğunu hatırladığımızda yüreğimizdeki alevler gök maviye uzanırken acaba deniz mavisi sular söndürebilir mi diye düşünmüşüzdür. Artık aklın çeşitlilikleri ve susan dilin sakinliklerinde konuşan yüreğimizle yaşam sonsuzluğunun tanımında yağmura hasret toprak gibi dostlukla ıslanmak istiyoruz. Bende yaşamı içimde dostla algılamak istiyorum. Ne tuhaf ki ömür böyle geçip giderken bu mevsim başlangıcında her yaşanmamışlığı dostlukla algılamak belki bir mutluluk olur.

Başlayan gecede karanlıklar içinde yanan aydınlatma ışıklarıyla buluştuğunuz bu dostların zifiri karanlıkta tane, tane ışıltılı yıldızlar ile ayın yeryüzündeki yeşile dair her bitkiyi aydınlatması gibi ışıltılı sevecen aydınlıklı bakışları ve gülen gün güzelliğindeki yüzlerini görmeseniz bile sohbetleri yaşanmaya değer bir sevda özlemi olduğunu bilmek durduğunuz durakta ki sevda gibidir.

Ayrılıklar bazen kendisiyle beraber bazı farklılıklarında gelmesine sebebiyet verirler. Aklınıza gelmeyen ancak beklenmeyen değişiklikler olur. Dostlarınızla paylaşımlarda yazışmalarda bulunmadığınız zaman bile onları özleyecek bir zaman kazanımıdır. Bu kazanımları beraber olmayı düşündüklerinizle değilde aklınızda olmayanlarla yapacağımız söyleşilerde bile dostlarımızı unutmamalıyız. Bunun içinde dostları unutmamak hazanda dökülmeyen yaprak veya ilkbaharda gül goncası gibi yeniden filizlenmek gibidir. Yüreğimdeki sevgiyle beklenen duraktaki gibi kollarımı açıp dostlarıma sarılmak ışıl, ışıl gülen gözlerine bakıp özlemindeki anlatımlarla söyleşerek dostlukları doya, doya yaşarken aynı durakta buluşmayı umut ediyorum. Dileğim herkesin sarılabileceği İnsan zarafeti güzelliğinde dostlarıyla umdukları durakta buluşuyor olmalarıdır.

Bedri Demirpençe