Şerefle bitirilmesi icap eden en ağır vazife hayattır. -- toegueville
lalegül
lalegül
@lalegul

GÖNÜL KÖZÜM

30 Nisan 2011 Cumartesi
Yorum

GÖNÜL KÖZÜM

0

Yorum

0

Beğeni

0,0

Puan

680

Okunma

GÖNÜL KÖZÜM

GÖNÜL KÖZÜM

Gören gözüm,
Harfsiz sözüm,
Her an harlanarak büyüyen gönül közüm.
Kimselerin duymadığı duyamadığı, kelimesiz sözüm.
Kimsenin göremediği, alevsiz ve dumansız yürek yangını…
Harfleri silinmiş, kelimeleri saklı… İfadeleri sükûta tebdil olan…
Sükûtumuz söz bellenen, manaları içte dillenen, hatta feryat eden ama hep içte kalan. Ancak sen anlarsın…

“Kar koysan köz olur aşkın külüne” diyen şaire nazire olsun diye… Bizim külümüz hiç olmadı gülüm diye cevap vermeyi ne kadar isterdim.

Küller korun sönmesiyle meydana gelir. Ancak bizim külümüz olmadı daha.
Daha külleşmedi köz. Hatta çoğaldı. Yeller de çoğaldı… Yeller içimize doğru esti. Özümüz köz oldu yani…

Ağzımızdan çıkan buharlar havanın soğuk olmasından değil, içerinin hararetinden gelmektedir bilinmeli.
Aslında anlıyorsun bilirim. Sen harfsiz ve kelimesiz sözüm, gönül közümsün

Ne çöller yakar bizi, ne göller söndürebilir… Nerede olursak orası çöl olur zaten… İçteki yangından. Ve nerde olursak göl olur, dışa akan yaşlardan…


Ne yolumuzu düz bulduk, ne görecek göz bulduk. Karanlıkta, içimizin alevi ile seçtik gidilecek yolu… Ancak öyle ışıttık etrafı. Öyle ısıttık… Ne kadar çoğalırsa alev, ne kadar artarsa köz, o kadar seçebildik hedefi. Ulaşmak için yanmaya, yandıkça yol almaya mecburduk.

O bilinen çöller başkalarına sıcaktı. O dağlar başkalarına daha sertti. Mecnun’un kavrulduğu çöller biz geçmeden verimli bir ovaydı belki… Biz ayak bastığımız için daha setleşti Ferhat’ın deldiği dağ kim bilir. Ne ovalar dayanabildi içimizin közüne, ne de dağlar tartabildi gönlümüzün yükünü.

Küle dönenler tamamen yandı. Tamamen yok oldu hiçlikte. Ve söndü…
Bizim külümüz olamaz ki gülüm. Bizim sözümüz olmaz ki…
Bizde yangın sönmez, sükûtumuz sözdür bizim.

Işığımız közümüzden gelir. İçimizle ısıtırız etrafı. Yolumuz, içimizin közüne bağlı; yandıkça harlanan, harlandıkça ışıtan, ışıttıkça yolumuzu bulduran ve yakan.

Gören gözüm,
Harfsiz sözüm,
Her an harlanarak büyüyen gönül közüm.
Sakın kül olma olur mu?
Yâre kavuşmak için ışığına ihtiyacım var. Yangına rağmen…
Sana rağmen…


Paylaş
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 
Gönül közüm Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz Gönül közüm yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
GÖNÜL KÖZÜM yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.