HERŞEY GÜZEL OLACAK...25. BÖLÜM

• 29 Nisan 2011 Cuma 00:32:06

Arkadaşları,yakınları ,Mehmet Öğretmeni derken dolu dolu bir hafta geçirmişti.

Doğan, ailesiyle; cumartesi günü tanışmak ve Dila yı istemek için geleceklerdi.

En son telefon görüşmesinde;



"Sanki yıllar geçti gibi ; hasretin çok zor geldi bana. Kavuşacağımız günleri sayıyorum inan." .

"Bende" derken hemen gözleri nemleniyordu.Öyle bir yürek yangınıydı ki...

"Kısmet olursa yarın yola çıkıyorum.Önce bir İzmir;sonra ... İstanbul..."

"Hayırlısı ile gelin.Bizlerde sizleri bekliyoruz."

"Benim kahveme tuz katma sakınnn." diyerek gülmeye başladı.

" Hiç aklıma gelmemişti. Bak iyi fikir."

" Eyvaaahhh ! Ben şimdi yandım desene."

İki sevdalı yürek; gelecek için planlar yaparken ; tarifsiz duygular içinde okadar mutluydular ki...

Tüm hazırlıklarını bitiren Doğan; ertesi sabah erkenden arabasıyla yola çıktı.İçinde adını koyamadığı tuhaf bir sıkıntı vardı nedense...

" Hayırdır İnşallah" dedi.

Yakın yerde mola verip arabayı birkez daha kontrol etti. Çay ve yanında birşeyler atıştırıp tekrar yoluna devam etti.

Kar atıştırıyordu...

"Dikkatli ,ağır ağır gitmemde yarar var "diye kendi kendine konuştu.

Kafasındaki düşünceleri dağıtmak için radyonun düğmesini çevirdi.Hareketli bir türkü çalıyordu

.

Tarlaya ektim soğan
Bitmedi yedi doğan
Hep mi güzel oluyor
Senin anandan doğan

Oy? Oy niye? Kızım, niye, niye?
Oldun yar yar, diye diye (Giresun Derleyen Tuncer İnan)



Direksiyonda neşeyle tempo tutuyordu. Gönülden bağlandığı Dila ile yuva kuracaklardı.Daha ne isteyebilirdi ki...

Hava gittikçe bozarken; karla birlikte sis bastırmıştı

"Iyiki arabanın tekerleklerine zincir takmışım" diye düşündü.

Görüş mesafesi azaldığından arabalar konvoy halinde adım adım ilerliyordu..Yol dar ve bozuk; yer yer buzlanmıştı.

Doğan ın arkasındaki araba sollamak isterken birden karşıdan gelen kamyon la çarpıştı. Hızını alamayıp onu da beraberinde uçuruma yuvarladı.

"Kahretsiiiiin!!!!" Bu en son sözüydü...

Herkes yardım için arabalarından inmiş : kaza yerine koşuyorlardı.Kısa sürede olay yerine trafik polisleri ve ilkyardım ekibi gelmişti.Doktor hareketsiz vücudunu iyicene kontrol ettikten sonra

" Maalesef ! Hayatını kaybetmiş."

Diğer sürücü ise ağır yaralıydı.Yanındakilere birşey olmamış; hala olayın şokunu yaşıyorlardı.

"Yakınlarına haber vermek lazım" diyen polis.arabanın içini araştırarak cep telefonunu buldu.

Annem,babam ,kızkardeşim ...Dila .. numaralar vardı.

Böyle bir haberi vermek okadar zordu kii..Birbirlerine " sen ara" der gibi baktılar.

İçlerinden yaşlı olanı Doğan ı tanıyınca gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

" Gaymagam bey bu ; gaymagam bey."

" Ne diiisin sen looo.Essah mı ?"

"Oyyyy babooo ; oyyy tühhhh !!!"

" Çoh da gencimiş.yazzıh olmuş."

Elleri titriyerek telefonu çevirdi." Ne söyleyecekti ? Anne babası nasıl dayanacaktı bu acıya.

"Alo oğlum sen misin ?"

Polis yutkunmaya başladı.Söze nerden başlayacaktı?

" Efendim oğlunuz kaza geçirdi."

" Neeeee!!!Ne diyorsunuz ?"

" "Evet efendim."

" Durumunu söyleyin bana neolur.İyi mi ?"

" Sizin gelmeniz gerekiyor.(Sustu) hastanede."

" Hangi hastanede yatıyor?"

"Erzurum ilk yardım hastanesinde .Biz sizi orada bekleyeceğiz."

Doğan ın babasının yüzü sapsarı olmuş; ne yapacağını; eşine ne diyeceğini bilemiyordu.

Kadıncağız merakla yüzüne bakıyordu.

" Neoldu? Kötü bir haber mi var? Yalvarırım söyle."Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu.

" Hanım oğlumuz trafik kazası geçirmiş.Durumu ne bende bilmiyorum. Hemen yola çıkacağım."

" Bende geleceğim seninle ; bende."

" Dur kızımızı ,oğlumuzu arayıp haber verelim."

Apar topar hazırlanıp yaşlı gözlerle Erzurum a hareket ettiler....

Ana yüreği hissetmiş ,ana yüreği sonsuz acılar içindeydi. Baba kuvvetli olmaya çalışsa da çok ...çok.. perişandı .



NEŞE KIZILYAR



DEVAM EDECEK...