BENİM KADAR YALNIZ MISIN ARKADAŞ?
<<<<İstanbul 2012
Bir köşede unutulmuş cocuk misaliyim.
Sanki ... sevilmeyi unutmuş sevmeyi yeni öğrenmişim
çocuksu yaşımda.
Geçmişin kırgınlıklarıyla doluyum,
biraz da öfkesiyle .
Hüzünler vuruyor ,yüreğimin sarp kayalıklarına
inliyor canım ,her haşin dalgalarda.
içimi kemiriyor ,içimdeki yalnızlık feryatları
Korkarsın, tek başına hiç bilmediğin yerlere gitmeye,korkarsın yabancı insanlar arasına girmeye.
Herşeyden korkarsın işte.Herşeye fransız kalırsın böylece.Herşeyi uzaktan izlersin pencerenin korkuluklarından .
Cesaret edemessin eskiden olduğu gibi.
İnsan görünümlüler vardır birde .İnsan zannedersin.Güvenir ,inanırsın.Ama karşındaki ne güvenilirdir ne de duygusal sorumluluk sahibidir .Programlıdır duygusuz munasebetlere,Hissettirmeden kullanır zaaflarını.Yararlanmak ister duygularını ,üçkuruş ego uğruna...
Bataklık sinekleri, Seni yalnız ve ürkek gördükleri an , üşüşürler başına.
İki tatlı söz söyler ,çelebileceğini zanneder zavallılar aklını .
Elinden tutup kaldıracaklarına ,bir tekmede onlar vurmak ister.
Kimselere güven kalmadı....Burada kimseleri sevemessin kolay kolay.
Öyle acımasız ,öyle bencil olmuş ki toplumumuz. Medeniyetten insanlıktan yoksun leş kargaları adeta ...
>>>>İzmir
Geçmişini özlersin hatıralarında .
hayal meyal hatırlarsın birçok şeyi.
Arkadaşlarını çevreni dostlarını ,kapı komşunu bile...
Alışık olduğun şeyleri özlersin memleketinin.
Havasını ,suyunu ,toğragını,taşını,birde aşk’ını.
Aşk, Dunyanın en vazgeçilemez en güzel duygusudur.Bile bile gidersin Ateşe.Acılara bile bile göğüs gerersin.Görmezsin kimseyi aşkından başka.Yanar tenin ateşe değmeden.Ama sen Aşk’ının Nar’ında yanarsın .Alev alev yanarsın. Bedeninden ruhuna kadar uzanır ateş.Sarıp sarmalar seni alevleri.
Sabahlarının anlamıdır o.Onun için yaşarım sanarsın.Geceleri vardır sabahların.O kara gecelerde
vurursun yastıklara başını.Yutarsın sözlerini, içine atarsın feryatlarını.Dua edersin Allah’a bitmesi için.Canın en çok yanarken vermek istersin ele.Gizlersin kendini herkesten .Saklarsın gözlerini yaşlarınla
Birini en çok severken ,utanırsın. Herkesten çok severken ...
Kendini ve kim oldunu unutacak kadar seversin.
Dunyanın en zor şeylerinden biri ’severken ayrılmak’ ...öyle zorki .
Tarifini anlatmak kelimelerle olmuyor...
Geçmişi geçmişte bırakmak gerek,
derler ;
Geçmişimiz olmadan geleceğimiz de varolamaz.Geçmişin küllerinden doğmaz mıyız? geleceğe zaten ...
Varlığımızla ,duygularımızla ,mantığımızla karakterimizle yaşarız gelecekte.Bir de hatalar vardır geçmişe dair.Ders çıkartırız.Bir daha üzülmemek ,kırmamak ,kırılmamak adına.
YORUMLAR
yazdıklarınız o kadar doğru ve yerinde ki ...
çağımızda GÜVEN büyük bir problem haline geldi, insanlar artık kimseye güvenemez oldu ...
aşk , dünyanın en güzel duygusu ...
insanlar geçmişten ibret alarak geleceklerini oluştururlar ...
tüm yazdıklarınıza bütün içtenliğimle katıldığımı belirtmek isterim ...
Birisini sevmekte zaten hesaplanmış bir eylem değilmidir. Güzel yazmışsın lakin bazen öyle bir an gelir ki karanlığın içinde mumsuz kalmamak için yaptığın muhasebelere güvenmek zorunda kalırsın. Hayatta polyanna olmak ya da geçmişin acılarını bir elekten geçirmeyi unutup yeni acılara yelken açmak mazoşizme girer. Kimi insan kendisine zarar vermek için jilet atar. Geçmişin izlerini hesaba katmadan yaşamakta aynı niteliğe girer. Tabi ki benim düşüncem ama güzel bir yazı dizisi olmuş emeğine sağlık...
Çoğu zaman hesapsızım ya geçmişi de didiklemeden duramıyorum.Yüreğine sağlık güzel yazmışsın gerçekten...