hüzün şehrinde hüzünlü bir sabah.
erkenden kalkardı her zaman Ahmet amca çünki sabahı erken vakitlerinin bereket getirdiğini çok iyi bilirdi.Yine erken kalkmıştı Ankaranın sabaha bakışında.Yorgun ayaklarıyla, Bismillahirrahmanirrahim diyerek hayır getirmesini diledi yüce mevlasından banyoya gidip abtest alıp sabah namazını kıldı,elini açıp eşi ve kendisine ve bütün insanlığa dua etti.
Eşine hiç kıyamazdı.Uykudayken o güzel nur yüzünü seyretti ne kadarda tatlı bir bayandı yıllar onu yormuştu ama hiç eskitmemişti ilk tanıdığı günkü gibi görürdü eşini.
Yavaşça incitmeden Hatice hanım, bitanem uyan dedi.
O güzel gözlerini açtı tatlı bir tebessümle günaydın Ahmet bey.
O anki mutluluk herşeye degerdi Ahmet amca için.
Üzerine hırkasını alıp dışarı çıkmak için hazırlandı her günki gibi sabah yürüşüne.Ahmet amca her sabah Altın parkta yürüyüş yapardı eşiyle beraber .Ç,ıktılar yavaş yavaş sohbet ederek eskilerden çocuklardan derken Türk sokağına çoktan gelmişlerdi.Merdivenlerden neşeli bir şekilde gül bahçesine ulaştılar biraz dinlendiler. Gülleri seyrederek yürüyüş yapan insanlar baktılar sunnide olsa gerçekmiş gibi görünen gölü izlediler, kuşların cıvıltıları arasında.
Sohbetlerine devam ettiler her gün yaparlardı bu gezintiyi çok hasta olmadıkları sürece. Ahmet amca yavaşçe eşinin elerinden tuttu teşekkür ederim hanımefendi senle yaşadığım mutlu yıllarım için dedi.Eşinin o sıcak bakışı bile ona yetiyordu mutlu olmak için.
---Artık kalkalımmı Ahmet bey dedi Hatice hanım
---Tabiki kalkalım artık acıktık bir güzel kahvaltı yapalım beraber
Yine elele çıktılar Altınparktan
Ahmet amca ben ekmek alayım hanım, sende kahvaltıyı hazırla ben gelene kadar dedi ve ayrıldılar birbirlerinden sevgiyle selamlaşarak. Ahmet amca kasap Sadıka geldiğinde elini cebine attı para vermek için ama parası yoktu birden gözleri donuklaştı, ayın son günleriydi maaş almaya birkaç gün vardı.Hemen koştu evine her zaman zili çalardı eşinin açması için ,çok mutlu olurdu yıllardır kendine kural edinmişti bunu ama bu sefer öyle yapmadı eşine görünmeden içeri girdi evin girişinde sadaka kutuları vardı para attıkları kutudan parayı alıp çıkmaktı amacı ama kutudada para yoktu .Ahmet amca emekli bir insandı uç ucuna yaşayan ama eşini hep iyi yaşatmak için çabalardı. Ne yapacaktı? Düşündü hemen banyoya koştu gözlerinde nem vardı sıkıntılıydı nasıl söylerdi ekmek almadım diye, eşine onu üzmek istemiyordu. Birden banyo aynasında altın dişini gördü koşarak alet kutusundan kerpeteni aldı ,dişini yerinden söktü bir peçeteye sardı. eşinin arkasından Ahmet bey deyişini duydu. Geliyorum hanım deyip kapıyı kapatıp merdivenlerden hızla indi.Otobus durağı çok yakındı evine. Kırmızı otobüse bindi altmışlık kartı vardı. Her yere bedava gidebiliyordu. kızılayda buldu kendini sarrafa girdi. Eli yüzü temiz bir beyfendiydi saarraf, görmüş geçirmi 50 yaşlarında.
Buyur amca dedi .
Ahmet amca peçeteyi açtı ve satmak istiyorum oğlum dedi.
Çok şaşırmıştı adam ne yapacağını bilemedi.bir dakika amça bir otur dinlen nefes al sabahın çok erken vaktı bir elma suyu yada çay içermisin? Olmaz dedi yaşlı Ahmet amca acelem var oğlum hemen al ,paramı alıp gideyim eşim bekler beni.
sarraf kırmak istemiyordu yaşlı adamı incitmeden o güzel konuşmasıyla neden diye sordu? Ahmet amca önce direndi ama olanları bir bir gözleri yaşlı anlattı. Amcacım ben vereyim borç, satma dişini dedi sarraf ama asla ömründe borç almamıştı yaşlı adam. Olmaz sen paramı ver gideyi oğul dedi. Yapacak bir şey yoktu vermek zorundaydı. altın dişi tarttı fiyatı neyse yaşlı adamın ellerine verdi.
Ahmet amca yaşlı olmasına rağmen dinçti aldığı gibi ücreti kendini otobüste buldu .Çok düşüncelydi ama huzurluydu. Kasap sadığa uğradı ekmeğini aldı evine döndü eşinin hiç birşeyden haberi yoktu.O gülen yüzü görmek herşeye degerdi ahmet amca için.
Kahvaltı çoktan hazırdı .Balkonda bahçenin yeşillikleri arasında karşılıklı çaylarını yudumladılar. Sırtını sandelyeye daydı Ahmet amca eşini seyrederek ne güzel bir gün diyerek gözlerinde mutluluğu yakaladı.


MAVİ GÖZYAŞLARI


Kasap sadık sadece kasap değil herşey satar ekmek süt yumurta yani herşey yalnızca adı kasap sadık kaldı.