Yalnız mısın? Kendinle başbaşa mısın? Kimsin, nesin? Ne zaman, ne ölçüde kendin olabildin? Ne zaman başkasıydın?

Yeryuvarlağından bir karış yer; ılık bir esintinin saçlarını dağıtması; yürümek bir yokuştan inip başka bir yokuşa... Yaşam bu mu? Hayalsiz kalmak mı yaşam? Yaşadığını hissetmenin sence kaç yolu var?

Yaşadıklarını sen istediğin için mi yaşıyorsun, başkası ya da başkaları istediği için mi? Yoksa yaşadıkların Tanrı’nın sana uygun gördüğü kader mi?

Düşler mi seni yaratan yoksa düşünceler mi?

Yetinmek mutluluk mu? Yoksa hep aramak mı bir şeyleri ne olacağını bilmeden?

Sevgi, bizden çalınmasına gönüllü olarak razı olduğumuz her şey midir? Sevgiyi besleyen düş kırıklıkları mı, düşlerimize sıkı sıkıya bağlı kalmak mı; yoksa kaybetme korkusuyla söylenen yalanlar mı?

Nereye? Kendini nehrin sularına bırakmış bir kayık hangi okyanusa açılacağını bilir mi? Kayığı nehre salan kendi iradesi midir?
Anlamak mı? Kim, neyi anlayacak? Sen kendini anlıyor musun?
Kalbinin bunları konuşmaya hali var mı?
Not: Altı çizili bölüm Cemil Meriç’in "Kleopatranın Burnu" isimli yazısından alıntıdır. Jurnal-1 (Sayfa 66-67-68)