KENDİME MEKTUPLAR-1

• 24 Nisan 2011 Pazar 15:21:21

Merhaba Canözüm Hüzün. Seni çokkk özledim...

Sen seni biliyorsun kendim. Ne eksik ne fazla... Attığın her adımı da, söylediğin her sözü de yüreğinden gelerek yapıyor ve yine yüreğinde saklıyorsun. Benim diyebilmek, ide ve maliklik gerektirir. Yalan dünya da bu sözü etmek adına neye senetlidir ki insan? Yüreklere yansıtılmaya çalışılan eziklik ve es geçme duygularının bile misafir olduğunu, hak yeme adına vebali olduğunu biliyorsun nasılsa... Ne kendini alim yerine koyup karşındaki insanların yetişkin olduğunu unutarak çocuk gibi azarladın, ne de benimsediklerinden vaz geçtin... İnandığın değerler adına da kıyasıya mücadele ettin ve etmeyede devam edeceksin biliyoruz...Yağız düşlerde yiğit şiirler gördün ve okudun...Hatta yazdın... Bu yüzden de müsterihlik ötesi müsterihsin biliyoruz...

’Ortada olmak, ... (ne için?)
-gene gelmek, ... (yasaktı da biz mi bilmiyorduk?)
-kovuluyor olmak, ... ( ne hakla?) (Hani herkes eşitti?) (Hani hak-hukuk vardı?)
-anlamıyor olmak, ... (vıcık vıcıklığı sevmiyorum ve evet anlamıyorum...)
-kabullenilmek’ ... (kim tarafından ve ne adına kabullenilmek?)

gibi bir gayretin olmadığını, tek amacının edep ve adabınla paylaşmak olduğunu da biliyoruz... Buna hiç ihtiyacın olmadı ki zaten... Olsaydı eğer, en iyi reklam fırsatı veren şiir seslendirmelerinden bir çok DOST BİLDİKLERİNİ KÜSTÜRMEK PAHASINA çekilmezdin öyle değil mi? Ya da her güne düşen şiirin sayfasında olurdun...

Bu yüzden de eyyy kendim, senden tek istediğim şu;

- İnandıklarını savunmaktan ve prensiplerinin doğrultusunda yürümekten vazgeçme... Adaletinden emin olduğun ve iman ettiğin Allah (c.c) her şeyi görüyor. ’Ainesi iştir kişinin, lafa bakılmaz’, sıkma canını... Yıkılmak köhnelik gerektirir... Köhnelilk ise terk edilmişlik ve ıssızlık demektir... Varsın ve elin hala kalem tutuyorken, hangi viran düşte tonuzunu dumanına katmaya izin verirsinki?
Sen ki;

****Dilim kalabalık kelimelerle takla atan cinsten değildir.
****Dudağımda sükutun, erdemin mührü vardır benim
****Yerin sesine kulak versede eski kulağı kesikler,
****Gıybet üzre oynayamam, yerim dardır benim...Gibi

diyen değil misin? Bildiğin doğrularınla ömrüne sükunet getirme çabalarına devam etmelisin. Hayat yolunda önüne çıkan çalı-çilpiler an gelip canını yakabilirler ama bu seni adım atmaktan geri koymasın. Bir kahve hatırı masalların ardında sadece kendini ört-bas edip, gerçek niyet ve zihniyetlerini saklamaya çabasında olanlarada aldırma. Biliyorsun ki;
’Peruk düşer, kel görünür’...EĞİRİP ÇİLELERCE BİRİKTİRDİĞİN HÜZNÜN GELEPLERİNDEN YUMAK YUMAK SAR DİZELERİNİ VE ÖRMEYE DEVAM ET ŞİİR YELEKLERİNİ... Issız kaldığın ve üşüdüğünü hissettiğin anlarda geçir yüreğinin üzerine...

Anam yok ki derdim bilsin
Bacım yok ki göz yaşım silsin
Kalmışım gurbet ellerde
Yalnızım şimdi

Bu türkülerinin sızısını da sök at ciğerlerinden. Onları da darlandırma. Hiç biri yok sa Allah’ın var ya, O neyine yetmez? Hayat gailesi içinde unutup gidilen masallara da aldanma. Oyalama yüreğini bunlarla ve şiirin doru taylarını sal gitsin yüreğinin bozkırlarına... Bırak şaha kalksınlar! Bırak dağ-dağ, ova-ova koştursunlar yürek sayfalarının arasında.

Eser efil efil Hüzün Şairi
O ömrüne kefil güzün şairi
Eğri büğrü değil düzün şairi
Adem olan adem dosta ayandır..Gibi.

Baktıkça bakası gelen ve içlere sindirilen öz/lükler yok artık anla. O uğruna ölünesi, gel demeden hissedip gidilesi DOSTLUKLAR yok artık... Yıllık hatırlar bir yana anlık hatırlara bile hürmet edilmezken, neye bent kurup, neyi anlamaya çalışmaktasın söyler misin? Bakarken gördüklerinle mi yoksa, gördüklerinle mi bakmayı bilmek aslolan heee, unuttun mu yoksa?

Gecelerin koynunda dua dua çırpınışlarında öksüz ve yetimliğine güç olacağına, neden hala anlaşılmak istenmeyen yerde İNSANLIK VE EDEB der durur, içindeki çocuğu da, kendinide hırpalattırıp kanatırsın söyle? Kelebek kanadı narinliğinde hislerle kırılıp dökülmekten ne zaman vaz geçecek ve YORULDUM diyeceksin? Tereciye tere satılmayacağını ne zaman öğreneceksin? Kaç hazır zeminlerden sözlerin kayıp gittiğini görmene rağmen, hatırlattında ne oldu? O zeminlerde gövde gösterisine soyunan kaç korsan gösteriye şahit olmadın mı? Senin su olduğun yerde zeytinyağı idiler unuttun mu?

Hatırlık tadına baksa mahlasın
Mumları adına yaksa mahlasın
Tokatı yadına çaksa mahlasın
Adem olan adem mana bulandır...Gibi

Hatta bir dönem Nasrettin Hoca ve filler hikayesinde olduğu gibi ardında kimse yoktu hatırlasana.. Sen taşın altına elini değilde yüreğini koydunda ne oldu? Sana gaz verip sonrada çil yavrusu gibi dağımamış mıydı herkes? Hatta sen çiğsin dercesine pişkin pişkin, ne oldu dememişler miydi, üzerilerinden gelen yanık kokularını saçarak...Yanık kokmak mı çiğ kalmak mı? Her ikisinide anlayamadığın bu gel-gitlerde tsunami olup kabardığını unuttun mu?
Kah sözler inakara durulurken, kah kendi senaryosunu sana isnat edip oynadığı rolü sana yama etmeye çalışanların en yakınında, Can dediklerin arasında olduğunu unuttun mu?

Dilin tercümanı sözdür kesilmez
Benliğin tavanı özdür kesilmez
Ateşin yananı közdür kesilmez
Söylerken yalanda hızı bir başka...Gibi

iken, gücünden eksiltmek sana ne kazandıracak? Daha kaç gecenin koynunda uykunu, gözyaşlarına darp ve gasp ettireceksin? Kaç rüyanın kaldırımlarından düşüp ruhuyun diz kapaklarını parçalattırıp kanattıracaksın? Kaç yatak-yorgan savaşında bir bez parçası elinden ölümü tattıracaksın ve şehit düşürttüreceksin annenden kalma KINALI KEKLİK yanını... Annenin kemikleri sızlamayacak mı bu halinden? Babana verdiğin o ’güçlü olacağım’ sözünü yercesine daha kaç geceyi sabaha ıslak devredeceksin?

Söyle bana ezmemek ve ezilmemek adına verdiğin şu savaşta kendini ezip geçtiğini NE ZAMAN GÖRECEKSİN?..

Okuyan gözlere sevgi ve saygılarımla...

HÜZÜN ŞAİRİ; NİĞMET YILDIZ.

Not; devam edecek...