//… Zar zor bulunan bir kitap,
içinde kaç tane kahraman var,
kaç çocuk rol alma şansı yakalayacak…//


Mayısta kapanan ve bizim okul günlerini yani sekiz saatlik süreyi sonsuza çekme çabalarımızın da başlangıcı olurdu Nisan ayının girişi. Köyde biraz hali vakti yerinde olanlardan edinilen pikaplarda dönen plaklardan çalınan yerel oyun havaları eşliğinde
(o zaman bu aletin adına öyle demişlerdi) Halk Oyunları gösterisi hazırlardık.

En meşakkatli olanı ise temsillerdi, temsil için kaynak bulmaktı en güç olanı da, Öğretmenimiz İlçe Milli Eğitim Müdürlüğüne gider (tabi bunun için vasıtanın yani köyden veya köye en yakın yerden geçen postanın gününü beklemesi de gerekirdi) ve oradan tavsiye edilen bir kitabı ödünç alırdı bir aylığına.

Verilen konu ne olursa olsun ki; seçme şansımız yoktu da gene rol kapmış olmanın verdiği heyecanla seve seve oynardık oyunumuzu.

Velilerimiz bir kayıt için gelirdi okula, birde seneden seneye, 23 Nisan’da çocukları tarafından oynanan temsilleri izlemeye. Okulu süslemek ve temsildeki rolümüzü ezberlemek yegâne görevimiz olurdu bu dönemde. İlçe Milli Eğitim logolu paketlerin gelmesini dört gözle bekler krepon kâğıtlarından süsler yapmak ve bir kullanımlık minicik bayrakları iplere dizip okul penceresinin camlarına asmak için.

Ben en çok temsil giysilerim için heyecanlanırdım, canlandıracağımız karaktere uygun kostümleri annem hazırlardı ve yeni kumaştan yapılacağından benim için daha farklıydı 23 Nisanın anlamı, Hem Ulusal Egemenliğimizin kutlanması hem de yeni kıyafetlerin zarafetiyle, iki bayramı bir arada yaşardım.

Öğretmenimiz şiir, şarkı, türkü gösterilerimizi gün boyunca yaptırır ama temsilleri mutlaka akşama bırakırdı ki anne-babalarımız da izleyebilsinler ve ULUSAL EGEMENLİĞİMİZİ çoluk çocuk yaşlı-genç hep birlikte özümseyebilelim diye.

O akşam tek derslikten ibaret, aynı zamanda köyün en gösterişli binası da olan duvarları gök mavisi okulumuz dolar taşar, sevgi neşe ve sevinç çığlıkları bütün köyü sarardı. Anne-babalar Tam Bağımsız bir ülkenin bireyleri olma bilincini, bağımsızlığa giden yolda verilen mücadeleleri çocuklarıyla birlikte tekrar yaşarlar, Atatürk İlke ve İnkılâplarına olan inanç ve bağlılıklarını yaşam biçimi haline getirmedeki gelişimlerini tekrar-tekrar gözden geçirirlerdi.


Şimdi her şey ne kadar kolay, temsiller, tiyatrolar, halk oyunları hemen hepsi profesyonellerce yapılır oldu. Çocuklara ne kaldı bilmiyorum ama her şeye rağmen bu gün 23 Nisan KUTLU OLSUN hepimize…

Hatice Ak