- 1084 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
UMUDA YOLCULUK
Uzaktı çıktığımız yol.
Uzaktı çok uzak.
Ağırdı sırtımızda taşıdığımız yük.
İncecikten ağarırken ortalık.
’Vakit geldi’ deyip acının tarihini okuyorduk.
Mapusane duvarlarına tırnakla kazınmış direnç şiirlerini.
Bizim bitireceğimiz yarım kalmış dizeleri...
Uzaktı çıktığımız yol.
Uzaktı çok uzak.
Ağırdı ellerimizdeki kelepçeler.
Ama avucumuzda sımsıkı tutuyorduk umudu.
Bir dost elini tutup dinler gibi yürek atışlarını.
Geceleri yıldızlarla nasıl doluysa gökyüzü.
Öyle doluydu içimiz umutla...
Karar aldık; bir gün herkesin iki ayağı olacaktı umuda yürüyen.
İşte bu yüzden nerede nasıl olursak olalım.
Erken ölen bir dostun cenazesine çiçek taşırken.
Ya da, ayağımızda prangalar ellerimizde kelepçeler yürürken.
İçimiz hep umutla doluydu.
Birbirimize bakıp gülümserken...
YORUMLAR
Bu memleketin evlatları ,bu toprağın aşıkları delikanlılarımızı ne çabuk verdik darağaçlarına..
Ne çabuk unuttuk memleketin derdi ile dertlenenleri..
Şimdi yaşasalardı diye düşünürüm daima..
O öldürülen ülke çocukları..
Sağcısı da solcusu da..
Bir çoğu dede olmuştu çoktan..
Bir çoğunun gelinlik olmuştu kızları..
benim ellerim benim ellerimdir.
beni acım benim acımdır.
benim delikanlılarım...
bizimdir.
saygı ile..