BİZ AYRILAMAYIZ 7. BÖLÜM

• 16 Nisan 2011 Cumartesi 01:35:17

Hastalar" Allah razı olsun ondan; bize çok yardım etti." diye dua ediyorlardı.
Zeynep gülümsemekle yetindi. .Biraz oyalandıktan sonra diğer evlere gittiler.
Yürümek zor ve evler yukarılardaydı. Yol yok ; diz boyu karın içinde adeta gömülüyorlardı.
El ele tutarak bir eve ulaştılar. Burası da aşağı evden farksızdı. Buz tutmuş merdivenlerden çıkıp odaya girdiler. Yine kalabalık ve yaralılar vardı.
Ali doktor hepsini muayene etti." Yaralar,kırıklar iyi sarılmış, dikişler atılmış. Hayreti gittikçe artıyordu.
Her hastanın muayenesinden sonra Zeyneb e bakıyor" Aferin" diyordu." Bu işleri ancak doktor yapabilir. Sen kimsin? Bunlar kurs işi değil."
Zeynep" Çok meraklıyım, hepsi bu. Zamanımın çoğu hastanede geçmekteydi "diyerek lafı kapatıyordu.
Diğer evlerdeki yaralıları da dolaştılar.Zamanla iyileşeceklerdi; ama bu insanlar kendilerini nasıl toplar ,ev bark nasıl yapardı? Hiç te kolay değildi..
Zeynep okadar üzülmüştü ki... Buralarda yaşamak çok zordu. Bu düşünceler içinde geri geldiklerinde zaman geçmişti bile.
Lale" Nerde kaldınız? akşam oldu."

Ali "Evler çok yukarıda ve yol da yok; çıkmak bir hayli zamanımızı aldı.Tabi hastalara bakmak ta uzun sürdü.
"Nasıllar?"
"İyi... iyi olacaklar da... Bu koşullarda burada kalmaları çok zor. Nerde, nasıl yaşadıklarını gördünüz ."
Zeynep" Ben de çok üzüldüm.Ne ev var ; ne hayvan .Nerde kalacaklar ; ne yiyecek bu insanlar ?"
"Bende tam bilmiyorum. Burayı fazla tanımıyorum. Daha yeni sayılırım. Ne yapacaklar? Nerden yardım görecekler? Devlet bunlara yardım eder mi? Etse ne olacak? Kışın ev yapılmaz ki...Çadır verse; çadırda kalınmaz. Bilmiyorum ve düşünemiyorum ."
Oda sıcaktı ama; onlar bunun farkında değildi. Geride bıraktıkları insanları düşünüyor,konuşuyorlardı.
Dışarıdan bir gürültü geldi.Hemen kapıya koştular.Kar arabası yolları açmaya çalışıyordu.
Ali "Allah ım şükür "dedi ."Yolları açıyorlar ;belki yardım da gelir. Sözleri doğru çıktı. Kar arabasının ardında ambulans ve bir de münibus vardı. Yol açılması ve yanlarına gelmeleri uzunca sürdü.
Ambulansta Doktor Kamil Bey ve Ahmet amca da yanındaydı.
"Sizi çok merak ettik. Dünden beri bir haber alamadık Ancak gelebildik. Nasılsınız?
Zeynep çok sevinmişti.Doktorun sorusuna Ali cevap verdi" Biz iyiyiz; yalnız yaralılar var. İnsanlar çok perişan.

" Hastaneye gidecek var mı?"
"Evet var. Gitseler iyi olur. Kırıkları olanlarI nasıl indireceğiz?"
" Bakarız bir çaresine."
Ahmet amca "Zeynep kızım sen nasılsın? Çok merak ettik inan."

"Yok ben iyiyim."
Ali söze karıştı" Buraya Hızır gibi gelmiş. O olmasaydı durum daha da kötü olurdu.Ben bir şey yapamadım. yaralanmışım ve bayılmışım. Bütün yükü Zeynep almış.
Zeynep" hayır dediğin doğru değil; Ayşe ve Lalede çok iyi idiler ."
Kamil Doktor Zeyneb e baktı "Nasıl yani... Doktorluk mu yaptı?

" Hayır" dedi Zeynep." Ali Bey biraz abartıyor .Biz geldiğimizde o pek çok yaralıyı tedavi etmiş;bizde kalanlarla ilgilendik."
Kamil Doktor Ali nin başına bakıp sargıyı kaldırdı. Dikişleri görünce "derin mi?" dedi .
Ali "Derinmiş ama terzim çok iyi ;pek iz kalmayacak."
Kamil Doktor "Terzi mi ?"

"Evet; Zeynep hanımın değimi ile iğne iplik kadına yaraşırmış."
Doktor dudak büktü" Aferin iyi iş çıkarmış."
Zeynep lafı karıştırmak için" Bunları bırakalım. Bu gün hastaneye hasta gider mi ?" diye sordu.
"Evet Ambulansa birkaç kişi koyarız.Acil kimler var, nerde?"
Zeynep Aliye baktı "En acil olanlar yukarıda."
"Hemen harekete geçelim." Arabanın çıkamayacağı yerden hastaları almak sedyeleri çıkardılar. Köylüler de duymuş ;yardıma gelmişlerdi. Hep beraber yukarı çıktılar.
Zeynep, Ayşe, Lale evde kalmışlardı.
Uzun bir uğraşıdan sonra dört hastayı ambulansa bindiriphemel yola koyuldular. Kamil Doktor da onlarla gitmiş ;en yakın şehre gidecektiler. Evsiz kalan birkaç ailede münibüse binip civar köydeki akrabalarında kalacaklardı.

Zeynep "Biz ne yapacağız kızlar?" dedi.

" Ayşe gitmemiz lazım."
"Arabaya sığar mıyız ?yer var mı ?

"Evet ön koltuğa sıkışacağız; toparlanın ."diye ayağa kalktı. Dışarı çıkınca münbüsün dolduğunu gördüler. Hava iyice soğumaya başlamış; hafifte kar atıyordu.
Zeynep "Yol nekadar sürer ?"diye sordu.

" Bir saati geçer." yanıtını aldı.
Ali Doktor mahzunlanmış" Beni bırakıp gidiyorsunuz." diye söylendi.
"Ee gitmemiz lazım. Şu halimize bak." dedi Zeynep. Ali iletokalaştı.

"Güle güle arkadaşım yine görüşelim. Sana çok şey borçluyum. Ha bak; bu dikişleri sen attın ;sen alacaksın ayni diktiğin gibi." diye gülümsedi.
"Tabi olur alırım." dedi Zeynep. Hepsi güldü.
Araba çok dolu idi. Üç kız da bindi.

Ali şöföre "Çok kalabalık oldu. Nasıl gideceksin? Çok dikkat et ."
"Korkmayın beyim müşterilerim çok kıymetli; dikkatli giderim."
Önde kar arabası yola koyuldular .yollar dar; yollar virajlı ve çok zordu. Bir buçuk saat sürdü beyaz karlar içinde yolculuk .Bazen araba yana yatıyordu "Allahım!" sesleri arasında .Ve hava kararmış bir halde köye vardılar. Arabadan inerken herkes "Şükürler olsun rabbim e sağ salim geldik." diye dua ediyorlardı.
Herkes ineceği yere yakın iniyordu...
Zeynep Ahmet amcalara yakın inmek istedi. Ayşe" Olmaz" dedi." Doktor bizi bekliyor doğru bize gelin dedi ."deyince...

" Zeynep üstümüz çok berbat; eşyalarım orada nasıl gideriz ?
"Doktor dedi orasını bilemem. Bir gidelim o bir şey düşünmüştür."
Ahmet amca arkadan seslendi "Kızım bize gidelim dedim ama ...Doktor yok bize gelsin dedi. Onun sözüne karşı gelemedim.

" Hele bir inelim sonra karar veririrz." Onlar böyle konuşurken araba sağlık ocağının önünde durdu. Onları doktor kapıda karşıladı "Geldiniz mi ?diye." Çok merak ettim. Geç kaldınız."
Şoför" Kalabalıktık beyim; ağır geldik ondan." dedi.
"Tamam sağ salım geldiniz ya oturun bakalım. Hoş geldiniz ."

"Hoş bulduk." dediler.
Zeynep" Doktor bey; ben... ben... izin verirseniz Ahmet amcalara gidebilir miyim? Üstüm başım berbat."
Doktor yanına yaklaştı "Orada ne var ki? Bak işte anahtarların; buraya evine gelsen daha iyi olmaz mı?"
Zeynep "Nasıl yani?

"Ben dün evi temizlettim; eşyalarını da getirttim. Artık kendi evinde otur. Yoksa memnun olmadın mı?"

Zeynep ne diyeceğini şaşırmış; bir Ahmet Amcaya bir doktora baktı.

"O gün konuştuklarımızı ben Ahmet e anlattım. Onlar kalabalık bir aile çocuklar var rahat edemeyeceğini o da onayladı."
El birliği ile sana yer ayarladık nasıl
Zeynep önce Ahmet amcaya döndü" Darılmadın değil mi? diye ellerini tuttu
"Yok kızım darılmadım. Doktordan Allah razı olsun; rahat etmen benim için en büyük sevinçtir biz seni burada da bırakmayız ."

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK...