çaresizliğim..
özgürlük..
insanın nefesinin boğazına takılmadan çıkması ne büyük mutlulukmuş..
yaşadığımı hissediyorum..evet evet yaşıyorum..karşılıksız sevgide varmış öyle mi?
şefkat , merhamet...
bunlardı aklımdan geçen iyilik meleğinin başucumda bana baktığında..
sonra bir fırtına
sürükleniyorum oradan oraya...
gelmişti nezarethanemin gardiyanı
çatıktı yine kaşları
başlayacaktı maphus hayatım
karanlıkların içindeydim şimdi
ama başım dikti her zaman..
gecenin geç saatlerine doğru tutamadım başımı
eğdim önüme
akıttım içimde biriktirdiklerimi..
ve dilimde tek hece;
Anne , anne..!!
çaresizliğim.. Yazısına Yorum Yap
"çaresizliğim.." başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.