Öğlen güneşi görevini tamamlamış bulunduğu dik konumdan yavaş yavaş kaymak üzereydi.Sıcak havanın verdiği rehavetle olsa gerek gözlerime hakim olamıyordum.Boynumun üzerinde bir o tarafa bir bu tarafa yaprak gibi sallanan başın sahibi ben değildim sanki...

Yaklaşık onbeş gün olmuştu,Erzurum’dan Konya’ya geleli...Memleketten bir yakınımızın aracılığıyla hemşerimiz olan Taner ve arkadaşlarının yanına yerşleştirilmiştim. Şems Hz.’nin meftun olduğu türbe ve Cami’nin arka sokağındaydı evleri...Her öğlen buraya gelirdim...Bu öğlende öyle yapmıştım...

-Öğlende fazla kaçırdım galiba,yoksa ayran mı sersemletti ? ... Allah Allah hiç böyle olmazdım...kendi kendimle iç hesaplaşma içindeydim...Acaba abdest’im kaçmış mıydı ?...
Yinede yenilesem iyi olur...Bir tembellik,bir ağırlık var üzerimde ...Şimdi kim kalkacak ta şadırvana gidecek… diye mücadele üstüne mücadele...

-Yüzyıllardır ayakta kalan tek minareli tarihi Şems Cami’nin bu şadırvanı da Camiyle aynı yaştaydı. Cami’nin giriş sağ tarafında ki mermer levhada yazıyordu...Nice nice insanlar gelip abdest aldı, ahşap oyma işçiliğinin nadide eseri bu şadırvanda...Yüzlerce İmam namaz kıldırdı,yüzlerce müezzin Allah’u Ekber nidalarıyla çağrı yaptı. Onbinlerce Müslüman huşu içinde alınlarını secdeye koydular bu güzelim camiide ...Ne olaylara,ne yaşamlara şahitlik etti bu asırlık abideler...

-Çaylarrr...kahveci Hamdi abi’nin her zaman ki gibi çayını pazarlama sistemiydi bu...
-Ya çaylarr diye bağırır,ya da sen istesen de istemesen de çayı getirip burnunun dibine dayar...
Saatime baktım.
-Ooo daha iki saat var ikindi ezanının okunmasına...
-Ver Hamdi abi ver; belki kendime gelirim,mis kokulu çayınla...
-Evvet abicim tavşan kanı bunlar,buyrunnn

Çayı yudumlarken, karşıdan bu tarafa doğru gelen bir süluet gördüm...

-Allah Allah bu geliş hedefli bir geliş, tam gaz bana doğru geliyor...diye kendi kendime alıp veriyordum...Biraz daha yaklaşınca;
-Bu simayı bir yerden tanıyorum ama…bakalım anlarız;
-Selamun Aleyküm İbrahim Bey
-Ve Aleyküm Selam gardaş, sizi bir yerden tanıyorum ama kusura bakma çıkaramadım...
-Tabi ne arar ne sorar,ne de gelir gidersen tanımazsın...
-Evvet bu ses...Osman sensin...Yav kusura bakma gardaşım,öğlen yemeği ve güneşin rehaveti ne olur beni affet...
-Buraya geldiğini Zafer söyledi...O söylemezse senin Mevlana diyarı bu güzelim şehre geldiğini ancak mezun olduğunda duyacaktım heralde...
-Bu sitemler akşama kadar sürer değil mi Osman?..Hiç değişmemişsin...
-Ne yapayım duyunca çok sevindim ama bir a kadarda kızdım sana...
-Nerde kalıyorsun İbrahim?
-Şeyy
-Evet onu da duydum...Derhal o ne idüğü belirsiz,saçı sakalı birbirine girmiş kime hizmet ettikleri belli olmayan acayibül garaip insanların yanından çıkıp yanıma geliyorsun...
-Tamam tamam gelirim.
-Osman senin kaçıncı yılın?
-Bu ikinci senem...Biyoloji Bölümü okuyorum...
-Sen?
-İnşaat Mühendisliği
Hoş beşten sonra...yaklaşan ikindi namazı için beraber abdest almaya şadırvana doğru yürüdük.
-Şadırvanda oturduğum iskemle tam Şems Hz.’nin makamına doğru bakıyordu...
-Osman !
-Buyur İbrahim...

-Şems’mi olmak istersin, Mevlana mı? diye gayri ihtiyari bir soru sordum...
-Taştan ses çıktı Osman’dan çıkmadı...
-Osman; Abdestini gayet rahat ve kendinden emin tavırlarla alıyordu...dikkatimi çekti.
-Beklediğimden de erken sordun bu soruyu?
-Nasıl yani?
-Sorunun cevabını sözlümü istersin,yoksa yaşayarak mı?
-Ya-şa-ya-rak
-Heyecan ve korku sardı tüm benliğimi...

Devamı gelecek...