BİZ AYRILAMAYIZ 6. BÖLÜM

• 14 Nisan 2011 Perşembe 19:22:53

Zeynep" Acele etme; akşam ateşin vardı. Serum taktık. Bak şimdi iyisin Allah a şükürler olsun."
Onlar böyle konuşurken Lale ve Ayşe de uyanmış tı. "Günaydın" diyerek ayağa kalktılar.
Doktor onları görünce" Aman Allah ım! Siz orada küçücük minderde mi yattınız?"
"Eh... yattık sayılmaz; oturarak uyuduk." dediler.
"Nasılsın?" dedi Ayşe" nasıl oldun*"
"İyiyim herhalde, bilmem...?" diye yanıtladı .

"İyi olacak; iyi olacak atlattı." deyince Zeynep hepsi gülümsediler.
Doktor yavaşça ayağa kalktı. Dışarı çıkmak isterken Zeynep yardım etti.

" Hole kadar başın dönebilir.Dikkat et!"diye uyardı.
İçeri döndüğünde kızlar divanı düzeltiyorlardı.

" Oturacak yer yok. Burada otururuz. diye düşündük."

" Of !her tarafım ağrımış." diye söylendi Lale.

" Olsun geçti bak bir gece değil mi? İşte sabah oldu şükür." dedi Ayşe.
Zeynep dalgın gözlerle dışarı bakarak" Acaba diğer yaralılar nasıl geçirdiler geceyi?"
Lale" Biraz sonra bakarız." diye yanıtladı.Çaydanlığı alıp mutfağa geçti."Çay demleyelim."
Zeynep" Amma aç boğazlısın; gece geç yemiştik. Ne zaman acıktın?"
Ayşe" Onun boğazı hiç durmaz. Hep bir şeyler yer durur ama hiç kilo sorunu yok. Ben onun gibi yesem yüz kilo olurum." dedi arkasından.
Zeynep gülümsemekle yetindi.
Lale elinde çaydanlıkla geri geldi "Beni çekiştiriyorsun galiba... Duydum dediklerini."
"Gerçekleri söylüyorum. Hiç ağzın durmuyor."

.Eh ne yapalım ben böyleyim kabul edeceksiniz .
"Ya sen Zeynep; senin kilo derdin var mı? Zayıfsın rejim mi yapıyorsun?"
"Yok yapmıyorum; ama fazla yiyemem." deyince...

Ayşe" Belli hiç acıktım demedin dünden beri."

Onlar böyle laflarken genç adam içeri girdi.Zeynep yanına giderek.
" Yardım edeyim mi?"
" İyiyim biraz daha açıldım." diyerek divana oturdu. Hala şaşkınlığını atamamıştı.
"Olayları bana anlatır mısınız. Neler oldu?".
Lale hemen anlatmaya başladı" Çığın düştüğünü gördük. Çabuk toparlanıp buraya geldik. Her yer perişandı.Sende yaralanmıştın.Zeynep yaranı temizleyip dikiş attı.Sonra seni buraya yatırdık.Yaralılar çoktu.Hepsine elimizden geldiğince yardım ettik.Zeyneb in çok yardımı oldu.Doktor gibi çalışıp dikişler attı.Kırıklar sardı. Oolmasaydı biz bu işleri zor yapardık."
Zeynep" Yaptıklarım önemli değil; siz de çok şey başardınız.Şimdi bunları bırakalım.Benim aklım diğer yaralılarda...Geceyi nasıl geçirdiler ,nerelere sığındılar?"
Doktor" Köyün yarısı gitti. Zaten az ev vardı. Hayvan damları daha çoktu. Onlar kalmadı."
"Ya hayvanlar?" diye sordu Zeynep." Hayvanlar ne oldu?"
Doktor başını salladı "Hepsi gitt.i Kimini çığ aldı; kimi de enkaz altında kaldı. Bilmem çıkarılan oldu mu ?"
"Bu çığ buralarda hep oluyor mu?"

" Eh... bu yıl kar fazla yağdı da..."
Sonra Zeyneb e döndü genç adam" Sahi siz kimsiniz?Kızlara dönerek " Bizi tanıştırmadınız."
Ayşe" Bak bu doğru; gerçi bizde çok tanıma fırsatı bulamadık. Köye geleli iki gün oldu. Dün çığ düşünce oda buraya bizimle geldi. O bizim için Hızır gibi; adı Zeynep. Araştırmacı imiş. Ankara dan gelmiş." Sonra Zeyneb e döndü.

" Bu doktorumuz Ali bey altı ay oldu köye geleli."
Ali Doktor elini uzatıp" Tanıştığımıza memnun oldum; Hızır Zeynep." deyince hepsi gülümsedi.
"Gülmeyin; Ayşe nin deyimini kullandım. Doğru söylüyor; baksanız ya Hızır gibi yetişmiş."
Bu arada çaydanlık kaynamaya başlamıştı. Ayşe çayı demledi. Mis gibi çay kokunca
doktor açlığını hatırladı "Ohhh... ne güzel koktu. Ben acıkmışım ne var; ne yiyeceğiz?"
"Bilmem...??? Dolabında pek boşmuş." deyince lale:
"Ay markete gidemedim. Bu dağın başında ne bulayım?" diye latife etti.
Zeynep gülerek "Akşamkiler bittimi? Kalanları yeriz."
" Siz akşamda mı yediniz? Kesin bir şey kalmamıştır. Ben acımdan ölebilirim." diye gülüyordu.
Lale "Yok biz seni aç öldürmeyiz. Yiyecek bir şeyler buluruz elbette merak etme." dedi gülerek.
Sıcak odada dört genç sanki dün burada hiçbir şey olmamış gibi; hepsi neşeli, hepsi candan ve samimi idiler.
Zeynep bu yabancı yerde böyle bir ortam bulacağını hiç düşünmemişti. Bu genç kızlarla iyi anlaşabilecekti. İçindeki duygularla boğuşurken Alinin kendini süzdüğünü fark etti. Başını çevirince göz göze geldiler. Gülümsedi.
Ali" Araştırmacı imişsin; neyi araştırıyorsun? Tahsilin ne? Demin aynada baktım çok güzel dikiş atmışsın. Sağol. Bunu yapmak herkesin harcı deği. Ben doktorum ama kesinlikle böyle dikiş atamam .Sen nasıl oluyorda bu işten anlıyorsun?
Zeynep "Ben meraklıyım; kursuna gittim." diye lafı kapadı.
Lale, Ayşe mutfaktan yiyecek getirmişlerdi. Konu değişince laf karışmış; Zeynep te fazla açıklama yapmadığı için memnun olmuştu.
Masayı hazırladılar. Yine zeytin, peynir, bal ve tereyağı vardı.

" Ekmeğinde varmış." diye geldi kızlar.
Doktor" Ya siz mutfağımı benden iyi biliyorsunuz. Aferin size." diye gülerek oturdu masaya. Divandan da faydalandılar; çünkü iki sandalye vardı.
Lale" Siz misafir sevmiyorsunuz galiba. Bakın sandalye de yok oturacak."
"Keşke gelirken getirseydin. Hediyen olurdu." diye doktor latife yaptı.
Lale altında kalacak değildi; bu yöreye özgün şivesi ile:
"Tabi ya ilaç getireceğimize sandalye getirseydim. Bilmiyordum ki olmadığını. Biliyon ilk kez geliyoruz."
"İyi bak öğrendin. Bir dahaki sefere getirirsin. diye lafladı Ali de .

Neşe içinde karınlarını doyurdular.
Zeynep az yemişti. Ayşe" Çabuk doydun." dedi.
Lale ve Ali doktor epeyce yediler. "Kızarmış ekmek mis gibi... Nasıl yenmez?" diyorlrdı. Lale üzerine yağ sürüp birde bal" Oh! be... yemede yanında yat." diye söylenip atıştırıyordu.
Zeynep çok huzursuz; gözü dışarıdaydı. Biliyordu ki üç dört ağır yaralı vardı. "Geceyi nasıl geçirdiler?" diye söylendi.

Kar durmuştu." Dışarısı nasıl acaba?" dedi.
"Soğuktur." dedi Ayşe.
"Ben bir dolaşmak istiyorum. Siz gelir misiniz?

Doktor atıldı" Bende geleceğim; onlar benim hastam."
" Sen iyi misin ?"
"İyiyim;çok iyiyim." diye ayağa kalkıp kalın bir palto giydi." Kızlar Ayşe ben geleyim Lale nasıl olsa doymadı ortalığı toplasın ." dedi
lale çok rahat" Tabi toplarım."
Zeynep te mantosunu giyerken baktı; çok kötü olmuştu."
Ayşe "Manton rezil olmuş." deyince.

" Önemli değil temizletirim." diyerek dışarı çıktı. Çizmeleri sobanın yanında sıcacık olmuştu.
Merdivenler karla dolmuştu. Etrafına bakındı dağlar bembeyaz karlarla kaplı;
ağaçlar gelinler gibiydi. Zeynep çok kar görmüştü ama böylesini hiç görmemişti çok mutlu oldu böyle bir güzelliği görünce.
Ali doktor yanına gelmişti Zeyneb in manzaraı hayranlıkla seyredişini görünce

" Çok güzel değil mi? dedi.
"Evet çok güzel aslında fotoğraf makinem yanımda olsaydı resim çekerdim." diye söylendi.

"Nerde makinen? dedi Ali Doktor.
" Sağlık ocağında kaldı Olsaydı resim çekerdim."

" Çok mu seviyorsun resim çekmeyi?"

" Evet severim. Bu güzellikleri çekerdim."

" Bende var; sonra veririm çekersin. Şimdi hastaları dolaşalım. Önden gideyim de beni takip et düşersin." diye yürümeye başladı.
Kar dizlerine kadar geliyordu. Bata çıka yürümeğe başladılar .İlk evler yakında idi. Bacadan dumanlar çıkıyordu. Kapıya yaklaşınca geldiklerini görmüşler; karşılamaya çıkanlar olmuştu.. Evler hep iki katlı ; altlarında odunlukları vardı. Saf beyazlık içinde bu evler bir başka güzel duruyordu.
"Merdivenlere dikkat edin ;uzlanmış olabilirler." diye uyardılar. Tutunarak yukarı ulaştılar. Büyük bir odaya önce Doktor girmiş; ardından da Zeynep selam verdiler. İçerisi kalabalıktı.Dört kişi yaralı ve yerde yatıtordu.
Zeynep etrafındaki kalabalıktan bir şey anlayamadı "Nasıl yaşanır burada?" Hastalar sa çok perişan görünüyorlardı.
Doktor" Nasılsınız?" diye yanlarına çöktü.Birinde kırıklar vardı.

" Çok canım yanıyor zor nefes alıyorum."Deyince şöyle bir baktı.

"İyi sarılmış; ama canın yanacak çare yok.Sana ağrı kesici yapalım.Biraz rahatlarsın."
Diğerlerine de baktı. İki kişinin dikişleri çok iyi atılmıştı. Zeyneb e döndü.

"Bunları sen mi yaptın?"
Zeynep" Başka çare yoktu. Yapmak zorundaydım." diye omuz silkti.
Ali Doktor" Seni kutlarım; ben bu kadar düzgün yapamazdım. Unutma iğne iplık kadına yaraşır." diye lafı değiştirdi.

AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK...