- 12284 Okunma
- 2 Yorum
- 0 Beğeni
KARDEŞ OKUL'DAN MEKTUPLAR 1
Merhaba Baran...
Okulumuzun bu yıl kardeş köy okulu olarak okulunuzu seçmiş olması beni ve arkadaşlarımı çok mutlu etti.
Öğrenci temsilcisi; senin olduğunu öğrendik den sonra, sana bir mektup yazmaya karar verdim.
Öncelikle kendimden biraz bahsetmek istiyorum..
İsmim Kemal 14 yaşındayım İstanbul da yaşıyorum, iki yıl sonra orta öğretimi bitireceğim, bu arada okulumuzun öğrenci temsilcisiyim.
Derslerimde oldukça başarılıyım, bu konuda ailem çok mutlu, babam İstanbul da öğretmen , annem devlet tiyatrosunda çalışıyor,birde küçük kız kardeşim var henüz okula gitmiyor.
Dedeme Şırnak’tan kardeş köy okulumuz olduğunu söylediğimde, daha önce orada görev aldığını çok dağlık bir coğrafya ya sahip olduğunu söyledi, kendisi emekli asker..
Biraz da günlük yaşamımdan bahsetmek istiyorum..
Hafta içi her gün okuldan çıkınca dershaneye gidiyorum,başarılı olmamda burasının etkisi çok oluyor.
Hafta sonları annemin tiyatro etkinliklerine gidiyorum ama süreklide değil, bazen sinemaya ve maça gidiyoruz .
Yaz tatillerinde futbol okuluna gidiyorum ben ve ailem Beşiktaş’ın fanatikleriyiz..
Sen ne yapıyorsun okul dışında? Baban ne işle uğraşıyor?
Derslerin nasıl gidiyor? Bu arada unutmuşum kitap okumayı seviyorum , yazar JOSTEIN GARDER ‘A ait ‘’SOFİ’NİN DÜNYASI’’ adlı felsefe kitabını okuyorum, istersen sonra sana yollaya bilirim,tabi okumayı seviyorsan..
İsterdim ki seninle bilgisayar karşısında konuşayım ama maalesef öğretmenimiz sizin orada bilgisayar bulunmadığını söyledi,ne yapalım bizde mektuplaşırız.
Sana birde okul resmimizi yolluyorum en sağdan üçüncü olanı benim...
Burada mektubuma son verirken, derslerinde başarılar diliyorum
Sana ve arkadaşlarına kucak dolusu selamlar...
Kemal ATAÇ
...................................................................................................
Kemal’e Mektup ;
Sevgili Kemal
Mektubunu okul müdürümüz verdiğinde önce şaşırdım..
Sınıf arkadaşlarıma okuduk dan sonra defalarca kendim okudum.
Ben 15 yaşındayım mektubunda bahsettiğin gibi okulumuzun öğrenci temsilcisiyim Şırnak’ın Cizre ilçesine bağlı küçük bir köyde yaşıyorum..
Bende derslerimde oldukça başarılıyım ama okulumuzla evimizin arası uzak olduğu için sabahları daha erken kalkmak zorunda kalıyorum sınıfımda olan beş arkadaşımla beraber yürüyerek gidiyoruz
Biz altı kardeşiz ben ortanca olanlarıyım, annem pamuk tarlasına çalışmaya gurbete gider.
En büyük ablam bizimle ilgilenir, babam üç yıl önce öldü..
Dedenin bizim buralarda askerlik yaptığını yazmışsın, bizim burada asker çok, bir kere ben küçüktüm evimize gelmişlerdi babamı alıp gitmişlerdi annem ağlamıştı bizde ağlamıştık, asker ağbiler ağladığımız için çok kızmıştı, senin deden nasıl iyi birisimi siz ağlayınca kızıyor mu?
Burada dershane yok , ben yinede çok çalışıyorum, bazen elektrik birkaç gün gelmiyor,sabah okula giderken ders çalışıyorum..
Tiyatro güzel mi? Öğretmenimize sordum 23 Nisan etkinliklerine benziyor dedi,bizde milli bayramlarda oynamıştık kurtuluş savaşını canlandırdık ben düşmandım arkadaşım beni vurdu, sonra bize küçük bayraklardan hediye etmişlerdi.
Yaz aylarında komşularımızın koyunlarını dağa götürüyorum,okul açılana kadar onlara ben bakıyorum ,parada alıyorum,bizde top oynuyoruz burada, hava sıcak olduğunda ırmakta yüzüyoruz,kardeşimin bir tane topu vardı hep onu gizliden alır maç yapardık,köyümüzde korucu vardır köyde ona koca kafa Rasim derler, elimizden aldı kendi çocuğuna verdi, bizde okulda oğluyla hiç konuşmadık,plastik toplar hemen patlıyor büyük futbolcuların topundan alacağım bu yaz, saklayacağımda kimse alamaz...
Bende öğretmenimizin verdiği kitabı okuyorum ATATÜRK İLKELERİ her gün sınıfta öğretmen bir ilkeyi konuşturuyor bana şimdi milliyetçilik i ezberliyorum.. felsefe nasıl bir şey ki? Güzelse yolla istersen okurum
Burada bilgisayar yok annem söz vermiştir bana şehirden gelirken alacak bir tane, o zaman konuşuruz olur mu?
Mektubuma burada son vereceğim
Sana derslerinde başarı dilerim..
Benim bir resmim yok ama sana okulumuzun resmini yolluyorum...
BARAN GÜN
YORUMLAR
Bir zamanlar büyük şehirlerdeki bir okulun yönetimi ve öğrencileri, Anadolu'muzun ücra bir köşesindeki bir okulu kardeş okul seçerdi. Her türlü yardım mümkün olduğunca yapılırdı. O okulun kütüphanesi için kitaplar toplanır, gönderilirdi.
Bilmiyorum halen böyle etkinlikler devam ediyormu, inşallah devam ediyordur.
Bir de büyük şehirlerde okuyan, kendilerine her türlü imkan sunulan yavrularımıza bir şeyler söylemek lazım, eyer durumlarını halen derme çatma okullarda, zor şartlarda okuyan yaşdaşları ile karşılaştıracak olurlarsa, sanırım ne kadar şanslı olduklarının daha çok farkına varacaklardır.
Kaleminize, yüreğinize sağlık, selam ve sevgilerimle.
Eğitimin, yaşam şartlarının farklılığını öyle güzel aktarmış ki iki mektup. İçim burkularak okudum.
Kimi çocuklar doğarken şanslı doğuyor. Her insan eğitimde ve yaşam şartlarında eşit olabilse keşke. Birisi sinemaya, tiyatroya, dershaneye giderken, diğeri dağlarda çobanlık yapmamalı. O da çocukluğunu çocukça yaşamalı.
Diğer mektupları da bekliyorum. Kaleminize sağlık. Sevgi ve saygı ile