Mühim olan zamana bırakmak değil, zamana bırakmamakmış aslında...Ne istiyorsan, bulmak, onun da peşinden delice koşmakmış hayat...Yarın gidicem, haftaya alıcam, bir ara yapıcam demek hele hiç değilmiş hayat...Gücünün yettiğini o an yapabilmekmiş...Ertelememekmiş elin ayağın tutarken...Belki yarın gidecek yerin, haftaya alacak paran yada bir ara yapacağın güzel birşeyin olmayabilir bir düşünsene...

Hesapsız yaşamakmış aslında...Yarın ne olacak, napıcam değil, rüzgarın estiği yere gitmekmiş...Yoldaki engelleri, dikenleri düşünene kadaaaar, ayaklarının yerden yükseklerde gezinmesiymiş...Ve asla koca bir tepe görünce pes etmemekmiş...Vardır etrafından bir geçiş diye umutlanmakmış hayat...Ve bir "UMUT HOCASI" bulmakmış kendine ama doğru olanından...Şöyle kucağı sıcacık bir anan olsun mesela yada her ne olursa olsun yanında olan bir eşin, bir öptüğünde herşeyi unuttuğun bir evladın, yada seni babama söylersem döver diyeceğin güçlü bir baban, olmadı kardeşlerin olsun, ne olursa olsun kaç uçurumun kenarından yürüsende elini hiiiiç bırakmayan....Eeee daha ne olsun, en zengini sensin dünyanın...